.jpg)
2012-05-16
Twee dingen moet je Seventeen Evergreen nageven, aan de hand van hun onlangs uitgebrachte tweede plaat. Ten eerste dat de heren qua muziek nog meer dan eerst weten te verbergen dat ze een duo zijn. Ten tweede dat ze wel erg makkelijk tevreden zijn met slechts acht nummers op Steady On, Scientist!. Nu komt het tweetal daar wel redelijk mee weg, want de liedjes die de plaat wel hebben gehaald, zijn van een aangenaam niveau. Al moet je van zich repeterende muziek houden.
Gelukkig is de zojuist benoemde repetitie niet saai, terwijl dat in het genre wel regelmatig voor komt. Goed, er zijn uitzonderingen –de band past in het rijtje MGMT, Curry & Coco en Foster The People -, maar het feit dat de riffs interessant genoeg zijn om te herhalen is al een heel gewin.
Natuurlijk speelt daar ook bij mee dat de tweestemmige zang van Caleb Pate en Nephi Evans de luisteraar meesleept in de ietwat spacy melodieën. De heren weten met hun stemmen en soms minimalistische muzikale ondersteuning vooral in het begin van de vaak dansbare nummers een duistere, diepe sfeer neer te zetten. Check bijvoorbeeld even ‘Wasting Time / Castlefield’, waarbij langzaam maar zeker de danshit wordt ingezet vanuit een laidback intro.
Niet elk nummer op Steady On, Scientist! is echter een geslaagde track. ‘Bucky’ valt net niet de goede kant op en ‘Del Paso Heights’ mist net het tempo om de an sich prima, vrolijke refreinsynths te ondersteunen. Maar de overige zes songs weten toch wel de goede snaren te raken. Vermoedelijk is er in de voorselectie flink geschrapt aan middelmatige nummers, waardoor slechts acht goede track overbleven. Dat verdient enerzijds respect en bovendien: de acht nummers halen toch nog een degelijke 38 minuten speelduur.
Toch kan je na een hiatus van vijf jaar sinds het debuut je vraagtekens stellen bij zo’n magere productie. En bovendien, zo veel zijn de heren qua sound en creativiteit ook weer niet vooruit gegaan. Ja, er staan lekkere luchtige dansplaatjes voor in de zomer op Steady On, Scientist!. Voor de liefhebbers is het daarmee een plaat die het kopen waard is. Sterker nog, het kan voor hen wel eens één van de platen van het jaar zijn. Voor het grote publiek zal het wat te mager uitvallen.
_Iradelphic(2012).jpg)
Clark (Chris Clark) - IradelphicWie Clark in een hokje wil plaatsen, heeft een probleem. Clark laat zich...
.jpg)
Rusko - Songs Heb je de term brostep al gehoord? Happystep mag ook natuurlijk. Artiesten...