The Black Seeds - Dust and Dirt Recensie op Podiuminfo

2012-04-29 We hadden een tijdje geleden al het idee om er een boek over te schrijven: bandjes die op een bepaalde plek in de wereld tot de absolute top behoren, maar buiten hun thuisland voor drie man en een paardenkop staan te spelen. ‘Big in Japan’ in eigen land, zeg maar.

Heel erg veel van deze bandjes worden niet voor niets buiten de landgrenzen niet opgepikt. Te flauw, te slecht, te dertien-in-een-dozijn, te weinig sjeu, te weinig spannend of een eigen geluid ontberend. Maar soms kom je iets tegen waarvan je denkt: jammer dat we dit hier nauwelijks kennen. The Black Seeds uit Wellington is zo’n band.

Wellington, Nieuw-Zeeland. Even een snel muzikaal denkrondje: Fat Freddy’s Drop, TrinityRoots, Split Enz (okay, die kwamen uit Auckland), Flight of the Conchords, Ladyhawke. Gebeurt er verder nog iets aan de andere kant van de wereld, muzikaal gezien? Yup. The Black Seeds, een negenkoppig reggaedubcollectief, eeuwig vergeleken met Fat Freddy’s Drop (houdt daar namens TBS alsjeblieft ogenblikkelijk mee op), opwindend als een Frans fluisterende Zooey Deschanel en fris als Yokidrink limoen.

Dust And Dirt is hun vijfde studioplaat. Dertien songs die het midden houden tussen dub, reggae, soul, funk en afrobeat. Opener ‘Out Of Light’ probeert je met een slepend orgelintro nog op het verkeerde been te zetten, maar dan duiken uit die zompige gitaartrog een aantal juweeltjes op: ‘Dust And Dirt’ heeft zo’n heerlijk drietonig pianootje dat de track meteen verslavend maakt. Eerste single ‘Pippy Pip’ (wat een gekke titel!) laat je een vreugdedansje op de wolken maken, ‘Wide Open’, ‘The Bend’ en ‘Frostbite’ laten zich meten met het beste werk van Fat Freddy’s Drop en ‘Loose Cartilage’ laat horen dat wat serieuzer beukwerk ook aan TBS besteed is. Dust And Dirt is zo’n plaat waarvan je denkt: Lekker. Gimme more.

Nog wat te mekkeren? Oh jawel. Afsluiter ‘A Rusted Story’ kabbelt ruim vier minuten voort op een strontvervelend wah-wah ritme. ‘Turn It Around’ is een niet al te spannend liedje over een rotrelatie en ‘Cracks In Our Crown’ geeft een politieke boodschap mee waar niemand op zit te wachten: ”Don’t know what we’re heading for, only know what we’re running from”. Vergeet die track maar snel.

Daarnaast: niets dan lof. Eindoordeel: tien scores uit dertien. Net geen vijf sterren dus. Doe er uw voordeel mee.

Recensent:Jasper van Harskamp Artiest:The Black Seeds Label:Bertus