Flying Horseman is een kind van de nacht. Als de duisternis zijn intrede doet en de motten dansen rondom het schaarse licht. Zo klinken de songs, als een nachtelijke thriller: broeierig, het daglicht niet verdragend en zwanger van spanning die echter zelden tot ontlading komt.
Gooi Nick Cave, 16 Horsepower, Lou Reed en wat Calexico in een blender en je hebt een idee. Luister maar eens naar het onheilspellende 'Road' wat met z`n galmende gitaren tergend langzaam opbouwt tot een climax en vervolgens weer een prachtig verstilde landing maakt. 'Back Where I Started' met dubbele zang van Dockx en de zusjes Maieu klinkt als een ware murder ballad die eindigt met creepy synths..brrrr.
Het titelnummer is ook duister met z'n tribaldrums, Dockx die de luisteraar toebijt “What did you expect...from a sweet apocalypse”, om het nummer vervolgens te laten ontsporen in een zee van feedback. Indrukwekkend. Het daaropvolgende 'Tied' geeft je vervolgens weer wat lucht, hoewel de tekst anders doet vermoeden.
Is het dan louter lof? Bijna. Flying Horseman zou in het vervolg nog iets meer met het element spanning kunnen spelen. De band beheerst dit aspect gelijk hun grote invloeden, maar zou misschien iets vaker de donkere wolken tot ontlading kunnen laten komen. Ga ze zeker ook zien op tournee, de live optredens schijnen intens te zijn.
Addison Groove - Transistor Rhythm Addison Groove is een alter ego van Antony Williams, ook bekend als dubstep...
Skint & Demoralised - This Sporting Life Engeland, het epicentrum van de indiebandjes, gooit jaarlijks meer dan...