Ondanks, of misschien wel dankzij de teksten die veelal over reizen en (slechte) ervaringen in andere plaatsen in Noord-Amerika gaan is de muziek lekker vrolijk en opzwepend. In ‘Prologue’ openen de heren door te vertellen dat ze in een vorig leven in de goot belandden en hoe ze daar dan weer uit gekomen zijn, en juist daarom de juiste punk attitude hebben. Het vrolijke maar vrij onopvallende ‘Postcards’ volgt vlotjes, waarna ‘Back To N.Y. een paar leuke hooks laat horen. ‘Tim’ valt op door een wat steviger riff en de mooie dubbelzang van Dan Cooper en Ben Hjelmstad die over het hele album te horen is. Ook ‘Mexican Graffiti’ en ‘Lost In America’ roffelen in het zelfde tempo onverdroten voort voordat in de vorm ‘Rocca Ave’ eindelijk wat gas wordt teruggenomen. Daarna is het tot het einde toe weer gaan met die banaan met ‘Anchors’, ‘Rogues’ en ‘Southpaw’.
Na een half uurtje is het wel weer klaar met dit plaatje omdat de tien songs in ongeveer hetzelfde tempo worden gespeeld, en omdat de liedjes grotendeels dezelfde opbouw hebben is dit meer dan genoeg. Het songmateriaal blijkt voldoende zonder echte uitschieters naar boven of naar beneden. Gewoon een weinig opzienbarend, maar vooral lekker zomers klinkend punkrockplaatje die fans van Rancid aan moet spreken.
The Peas Project - Power & RomanceWaar een duo vaak hele intieme liedjes aan zich laat kleven, vormt het elftal...
iLiKETRAiNS - The Shallows In 2011 schreef Nicholas Carr een boek genaamd ‘ The Shallows : what the...