De single die aan de release van dit album als EP voorafging, 'Party Crasher' genaamd, zet onmiddellijk de toon voor het gehele album: snelle beats, catchy lyrics en een doordachte opbouw. Hun funk, pop en rockarrangementen zijn te aanstekelijk om aan een podium voorbij te laten gaan. Zo ook bij het opvallende ‘The Risk’, ‘Naked Truth’ en ‘R’N’B Is Dead’. Het lijkt alsof deze bende hun fans met diverse muziekgenres tevreden wil stellen, misschien wat teveel van het goede, maar aan talent ontbeert het niet.
Een mooi voorbeeld hiervan is eveneens ‘Hot Scene’, dat bomvol staat van salsa-invloeden. En ook afsluiter ‘Blue Time’ gaat zelfs nog richting dub en reggae. Je zou dus kunnen zeggen dat The Peas Project niet weet wat het wil, maar noem het veelzijdigheid ten top. Echter, na dertig minuten luisteren kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat ondanks die breaks, tempowisselingen en verscheidenheid aan genres, we het allemaal al eens gehoord hebben. Sterker nog, af en toe vormen de nerveuze blazers in combinatie met het stemgeluid van Mark Zinga een chaos die zo snel mogelijk geskipt moet worden. Misschien net iets te veel Redbull achter de kiezen, en dat is zonde.
Al met al maakt dit tweede grote werk van deze elf Brusselse bigbandmuzikanten ons wel ontzettend nieuwsgierig naar hun liveoptredens op verscheidene zomerfestivalletjes. Want daar komt hun explosiviteit nu eenmaal het beste tot hun recht. The Peas Project is op 1 juli te zien op Colour Café en op 6 juli op Les Ardentes.
Ripsaw - Bulletgroove Ripsaw is terug, en hoe! We hebben er meer dan drie jaar op moeten wachten,...
Downtown Struts - Victoria Lekkere ouderwetse punkrock, geen toevoegingen, maar gewoon tien recht voor...