De nummers liggen eigenlijk allemaal lekker in het gehoor en worden door de prettige stem van zanger/gitarist Leendert gedragen. Het wat lichtvoetige, maar o zo catchy karakter van de eerste vier songs wordt in het lekkere ‘Laughing’ met behulp van een zware riff even lekker de nek omgedraaid. In het titelnummer komen we ook nog wat viool tegen. Het rustpuntje halverwege is het akoestische ‘Duel In The Sun’, waarin Leendert tot een prachtige zangprestatie komt en je enigszins kunt horen dat Tim Knol (waar ze ook al het podium mee deelden) een inspiratiebron moet zijn geweest. Heel erg leuk wordt het in het afwisselende en bevlogen ‘My 90’s’ dat wordt gedragen door een stuwende baslijn en tevens een mooie gitaarsolo bevat. De lekkere catchy afsluiter ‘Fine On My Own’ laat in twee minuten horen waarom The Risque zo een vernuftige band is. Het instrumentale tussenstuk lijkt daarbij een prima gelegenheid om er live flink op los te improviseren.
De tijd lijkt rijp voor The Risque om in de voetsporen van bands als Kensington en Go Back To The Zoo Nederland te veroveren, al zijn die bands al een stukje verder. Wel heb je de neiging om snel de repeat knop op te zoeken na afloop van dit puntige en vlotte plaatje. Met een groter budget moet het allemaal nog wat beter gaan klinken en misschien dat er dan eindelijk eens een label toehapt.
Stroave - Long Way From HomeIn 2005 richtten de Venlose broers Tim (zang) en Joë Seegers (bas) Stroave...
Crooked Brothers - Lawrence, Where's Your Knife? Het is geen scoop om te melden dat de Canadese Crooked Brothers geen broers...