.jpg)
2012-05-28
Wat moet je hier nu weer van denken? Net als je denkt dat je alle soorten van harde muziek wel kent, komt er een band uit Canada uit het niets met een cross-over variant op een cross-over. Volgt u het nog? We hebben het over Skip The Foreplay die voor het debuut bij het gerenommeerde Epitaph heeft getekend zodat je direct aan punk, hardcore of metalcore denkt. Inderdaad ligt metalcore aan de basis van de muziek van deze herrieschoppers, alleen presteren de heren het om dit cross-over genre op onnavolgbare en soms volkomen onlogische wijze te mixen met elektronische dansmuziek.Nightlife heet de plaat en laat bijna drie kwartier horen van een muziekstijl die, naar eigen zeggen, door deze band is uitgevonden. Helemaal zeker is dat niet, maar het is wel zeker iets dat (nog) niet al te veel voorkomt. Afgaande op deze plaat is dat maar gelukkig ook, want de manier waarop deze band de elektronische eurodance stukjes in haar muziek plaatst, komt nogal geforceerd over. In het begin gaat het gelijk al mis, met het korte ‘St4p’ dat overloopt in ‘DJ’. Razende metalcore wordt zonder blozen afgewisseld met stukjes Eurodance inclusief een cher-achtige autotune stem. Het doet je de haren te berge rijzen. Zeker ook omdat het metalcore gedeelte blijk geeft van een stel prima muzikanten en dat het elektronische gefröbel het nummer volkomen verpest. Ook in het derde nummer dat ‘DTK’ heet wordt het kunstje veel te ver doorgevoerd.
Het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel, want in het eclectische ‘Shots’ werkt het wel, omdat het nummer meer als een geheel klinkt. Het drum and bass intro geeft evenals het pianospel en de vervormde schreeuw het nummer een extra tintje. Ook in ‘Date Rape Predator’ is de balans prima zodat dit de blauwdrukken zijn waar de band op verder moet borduren om echt op te vallen. In een hoop andere nummers is die balans nog lang niet gevonden. In nummers als ‘This City (we’re Taling Over)’ inclusief vreemde rap, het zenuwslopende ‘Hangover’ en ‘Champagne Shower’ (met weer die vreselijke autotune stem) werkt het dus niet. Het allerergste wordt het in ‘Mash It Up’ waar een, in potentie mooi, post-hardcore nummer door de elektronica volledig de nek wordt omgedraaid. Doodzonde.
Iets nieuws uitproberen is natuurlijk een nobel streven in een muziekwereld waar alles al gedaan lijkt. Skip The Foreplay heeft soms best goede ideeën maar moet die nog verder uitwerken om echt spraakmakend te kunnen zijn. De goede bedoelingen ten spijt is dit typisch een gevalletje net niet, waarbij je dat vreselijke begin beter direct kunt skippen. Inderdaad: Skip The Foreplay!
.jpg)
Jason Mraz - Love Is a Four Letter WordMet een beetje commerciële muziek hoeft op zich niet zoveel mis te zijn. Mits...
.jpg)
Pennywise - All or Nothing Het leek afgelopen met Pennywise . Of toch op zijn minst was het...