2012-06-25
Die titel en bandnaam, dan denk je toch meteen aan óf een Noorse deathmetalband óf een stelletje onbegrepen pubers á la Tokio Hotel die liedjes zingen over een moeilijke jeugd, hun vader die hen nooit begrepen heeft en je moeder die aan je kop zeurt dat je nu eindelijk je kamer eens moet gaan opruimen. Maar hey: niets van dat al op deze plaat, geesteskind van Daniel O’Sullivan (Ulver, Sunn O))).Dark Age is zeker geen opgewekte plaat. Maar maakt dat muziek juist niet waardevol? Mothlite bekijkt de wereld op zijn eigen manier. Dat die nu niet altijd even rooskleurig is, past juist bij zijn muziek. Mothlite koppelt namelijk eighties-wave georiënteerde melodieën (denk Talk Talk en Cocteau Twins) aan een innovatieve invulling van dit gehele album. Loops, samples en voorgeprogrammeerde ritmes koppelen aan duistere teksten en melodieën, het is een manier van muziek maken die verdomd goed uitpakt op dit album.
De plaat opent langzaam en slepend met ‘Wounded Lions’ en ‘Disappear’. In eerste instantie denk je zoiets van: ‘Leuk hoor, meneer O’Sullivan, maar moeten we elf nummers van dit geweeklaag aanhoren?’ Maar daarna grijpt ‘ie je bij je lurven. Lang geleden dat we vier briljante nummers achter elkaar op een album hebben gehoord. Mothlite doet het: ‘Something In The Sky’, ‘The Underneath’, ‘Zebras’ en ‘Dreamsinter Nightspore’ (watte?) zijn stuk voor stuk juweeltjes. Nummers die uit het niets opbouwen, schuren in je hersenpan en ergens tegen de rand van je schedel exploderen.
Deze plaat is echter niet alleen maar voor de verstokte goths of Robert Smith-achtige kluizenaars, al doet de beschrijving hierboven dat misschien wel vermoeden. Dit is een album om je in te begraven. Dark Age is een plaat die een geheel eigen atmosfeer schept, en da’s best iets heel bijzonders.
.jpg)
Vive La Fête - Produit de Belgique Vive La Fête heeft al vaak bewezen een ijzersterke festivalact te zijn. Hun...
.jpg)
Santigold - Master of My Make-Believe In 2008 debuteerde Santi White onder de naam Santogold met een titelloos...