Kontrust - Second Hand Wonderland Recensie op Podiuminfo

2012-06-05 Kontrust had vorig jaar een bescheiden hit met ‘Bomba’ en wist zich zo te plaatsen in het straatje van Volbeat en Rammstein. Toegankelijke metal met een vreemde twist, opmerkelijk genoeg zodat het mainstream-publiek het ook opvangt. Toegegegeven, ze hadden ook wel een merkwaardige videoclip die hun daarbij hielp. Alleen al daarom werd deze met ruim 2.000.000 views een groot succes op Youtube. Al snel vestigden ze tevens het record dat ze als eerste Oostenrijkse artiesten voor een groep van 300.000 mensen speelden. Kortom, de 7-koppige band wist binnen een mum van tijd een hype van zichzelf te maken. De vraag is of ze die hype voort kunnen zetten met het tweede album Second Hand Wonderland.

Iedereen die een eerste blik neemt op de tracklist van de cd, laat waarschijnlijk zijn oog vallen op de laatste track. Dat is ‘Bomba’, ook wel bekend als ‘de hit’, maar dan in een polka-uitvoering als bonustrack. Vol spanning beginnen we dus achteraan, vallen even van de stoel van het lachen en beginnen weer vooraan. Deze hilariteit zit namelijk ook over het hele album verspreidt. Weliswaar in kleine stukjes, maar je kijkt toch even vreemd op als bijvoorbeeld een track als ‘Adrenalin’ met een fanfare wordt ingezet. De welbekende luide gitaren walsen hier al snel overheen, maar gelukkig komt de fanfare halverwege weer even opdraven. Kontrust zit vol van dit soort verrassingen.

‘Hocus Pocus’ zet in met een ouderwets pianootje, opener ‘Sock ’n Doll’ begint met het gejodel van zangeres Agata. Wat als je nu die kleine verrassingen weghaalt, hou je dan nog iets interessants over? Wat dan overblijft klinkt als een mix van Guano Apes met System Of A Down, waarbij zangeres Agata en zanger Stefan alles over en weer spelen. Stefan neemt de vreemdere en schreeuwerige zang voor rekening, terwijl Agata liefelijk als een vlinder door het geweld heen fladdert. Het is te vergelijken met de manier waarop Daron en Serj de zang afwisselen bij System Of A Down.

De nummers zijn lang niet allemaal even sterk en bij vlagen erg poppy. Zo zou ‘Bad Betrayer’ met gemak van Avril Lavigne kunnen zijn. Afsluiter ‘Police’ bouwt wel op, maar komt niet tot een climax. ‘Monkey Boy’ is weer net iets te vrolijk om echt serieus genomen te worden. Zo wisselt het zich dit album af. Sterke nummers zijn het eerdergenoemde ‘Adrenalin’ en ook ‘Hey Dj’, die door een wel heel zwaar pompende gitaarriff gedragen wordt. Tekstueel is het allemaal nog steeds niet hoogstaand, maar deze rariteitenmetal van Kontrust vraagt daar ook niet om. Second Hand Wonderland gaat verder waar ze gebleven zijn, maar de hype er wel van af. Het is een grap die leuk is om een paar keer te horen, maar als je de clue eenmaal kent is het interessante er wel van af.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Kontrust Label:Rough Trade Distribution