And Also the Trees - Hunter not the Hunted Recensie op Podiuminfo

Cover And Also the Trees - Hunter not the Hunted

2012-06-03 And Also The Trees gaan al heel veel jaren mee (sinds 1979), maar dat heeft ze nog geen grote bekendheid gezorgd. Wellicht zijn ze meer bekend in thuisland Engeland, waar ze in hun beginjaren met The Cure op tour gingen, dan hier in Nederland. Om deze band en hun ‘sound’ op hun twaalfde en nieuwste album Hunter Not The Hunted te beschrijven zijn slechts twee namen ter vergelijking nodig: Leonard Cohen en Nick Cave.

Het zijn niet de minste namen om ze mee te vergelijken, maar dat heeft dan vooral te maken met de sombere en intieme sfeer van de liedjes. De teksten zijn poëtisch en niet erg makkelijk te interpreteren. Vanaf het eerste nummer ‘Only’ wordt de toon gezet: de slepende en donkere zang van zanger en tekstschrijver Simon Huw Jones, de typische klanken van de dulcimer (een instrument dat familie is van de citer en ook vaak door andere folk bands als bijvoorbeeld The Low Anthem gebruikt wordt), rustige gitaarpartijen, subtiele drums en contrabas. Titelnummer ‘Hunter Not The Hunted’ is wat steviger, maar met een monotone zangpartij. De zang wordt vervolgens door de band omlijst met een creatieve drumpartij en mooi gitaar en toetsenwerk. De nummers op dit album duren allemaal rond de 4 minuten: elk nummer heeft een uitgebreide opbouw en worden vervolgens weer uitgebreid afgerond. De sfeer op het album is in elk nummer gelijk en dat luistert prettig. Het zorgt er wel voor dat je weinig verrast wordt. Alleen in het nummer ‘Bloodline’ zit een kleine verrassing. Het nummer begint rustig, zoals alle andere nummers, maar halverwege gaat het tempo omhoog en wordt er meerstemmig een melodie ‘ge-lalalaat’. Door de zware mannenstemmen heeft het meteen iets Russisch, maar voor je een polka in kan zetten wordt de toon weer serieus. Gelukkig gebeurt hetzelfde later in het nummer nogmaals.

Een eervolle vermelding voor het album art-work: in het cd hoesje is een prachtig schilderij van de Scandinavische schilder Ulrik Moller te zien. Het schilderij en de sfeer van de plaat sluiten perfect op elkaar aan. Minimalistisch, mystiek, en schemerig.

And Also The Trees zal door het uitbrengen van Hunter Not The Hunted geen grote bekendheid gaan krijgen. De muziek is niet erg toegankelijk en bevat geen klassiekers of radiomateriaal. Als je houdt van een album dat klinkt als geheel en met een mystieke sfeer dan is deze zeker aan te raden. Bij een eerste luisterbeurt klinkt het album Hunter Not The Hunted wat saai en vlak. Bij een volgende luisterbeurt wordt al meer duidelijk van de aandacht die besteedt is aan de arrangementen en dat er in elk nummer veel gebeurt, al is het subtiel.

Recensent:Rients Kuik Artiest:And Also the Trees Label:Different Records / Pias