Charlotte en Matze maken dromerige popliedjes, die zich verraderlijk eenvoudig voordoen. De theaterinvloeden zijn duidelijk hoorbaar in de dramatische muzikale wendingen van de liedjes. De zangstem is sterk en breekbaar tegelijk; de drumpartijen zijn strak en effectief. Als belangrijkste invloeden noemen de dames zelf The Roots, Gorillaz, M.I.A. en Fiona Apple. Bij beluistering van The Hawk, The Beak, The Prey liggen die invloeden wat minder voor de hand. Vergelijkingen met Lykke Li, Hundreds, Fever Ray, Bat For Lashes, Beach House, of Niki & The Dove zijn echter zo gemaakt.
De eerste single is ‘You’re A Runner’, die wordt vergezeld door een videoclip die je zeker even op youtube moet checken. Het zou een nummer van Feist kunnen zijn, maar toch weer heel anders. Opener ‘Phobia’ ontaard in een melancholisch warm bad van gelaagde synthesizerlijnen. Dramatiek is sowieso een thema dat vaak terugkomt en de songs een emotionele lading geeft. Veel van de teksten zijn bovendien erg persoonlijk. ‘Don’t Be So Hot’ is prachtig en ingetogen, maar het tempo komt er net zo makkelijk weer in met ‘Down My Couch’ en ‘Heavy Weight’.
Het album eindigt uiterst breekbaar met ‘Runner (Reprise)’. Daar dringt het hoofdthema van de liedjes op The Hawk, The Beak, The Prey echt tot je door: het gevecht tegen alles dat deprimerend is.
Me And My Drummer helpt je uit je depressie met mooie liedjes, maar staat je ook toe om even lekker te zwelgen. Schoon in al hun eenvoud. Drums, keyboards en zang. Zo simpel kan het zijn.
Jodymoon - The Life You Never Planned On Jodymoon is een Nederlandse band, waarvan de basis wordt gevormd door Digna...
And Also the Trees - Hunter not the Hunted And Also The Trees gaan al heel veel jaren mee (sinds 1979), maar dat heeft...