Waar de albums van Stratton elkaar in relatief rap tempo opvolgen ligt het tempo in zijn songs dusdanig lager. ‘You Divers’ krijgt zelfs ruim 7 minuten de tijd om de plaat van een gedegen inleiding te voorzien. De song is gelaagd, groots opgezet en kent een prachtige opbouw die tot twee maal toe op wonderlijke wijze een climax bereikt. Stratton laat vooral zijn muzikale composities spreken en baant zich met zijn stem binnen de gebaande paden, hier en daar bijgestaan door de nodige vrouwelijke hulp van zangeressen Maia Friedman en Amelia Meath. Op ‘When You Let Your Hair Down To Your Shoulder’ kent Stratton’s stem zelfs gelijkenissen met die van Kurt Vile (onder andere leadzanger van The War On Drugs) terwijl zijn inventieve en knap gearrangeerde composities een voorliefde voor het werk van Nick Drake verraden. Vooral de 12-snarige gitaar, die het hart vormt van de meeste van zijn songs, blijkt populair bij de jonge vakman. Het zorgt hier en daar voor een jengelend geluid, overigens zonder de daaraan verbonden negatieve connotatie. Bij menigeen zou het op den duur echter wel kunnen leiden tot verveling en irritatie.
Post-Empire is vast en zeker geen album dat iedereen zal kunnen waarderen. Als je dan toch besluit het een kans te geven, wat zeker aan te raden is, doe dat dan met je hoofdtelefoon op en je ogen dicht. Zonder verdere afleidingen of invloeden weet Stratton je namelijk het best te raken en zul je zijn postmoderne rijk dan ook het snelst te bereiken.
Liars - WIXIW WIXIW is zo’n albumtitel die je niet normaal kan uitspreken. Dat is...
Sierra Leone's Refugee All Stars - Radio Salone Met het proces rond Charles Taylor is Sierra Leone weer volop in het nieuws....