.jpg)
2012-05-16
The Smiths geldt nog steeds als één van de belangrijkste indiebands van de jaren ’80. Helaas hielden de twee belangrijkste mannen in de band, zanger Steven Patrick Morrissey en gitarist Johnny Marr, het maar kort met elkaar uit. Toen in september 1987 het vierde Smiths-album Strangeways, Here We Come verscheen, was de band al uit elkaar en al binnen een half jaar verscheen Morrissey’s eerste soloplaat, Viva Hate. Viva Hate is dus alweer 24 jaar oud en blijkbaar vond Morrissey het tijd voor een nieuwe uitgave. In 1997 verscheen ook al een reissue van het album en hierop troffen we maar liefst acht bonustracks aan. De nieuwe versie van Viva Hate heeft een opgepoetst geluid, verzorgd door originele producer Stephen Street, maar bevat slechts één bonustrack. Het gaat hier om de outtake ‘Treat Me Like A Human Being’. Deze song werd naar verluidt op aandringen van Morrissey zelf toegevoegd.
Helaas komt ‘Treat Me Like A Human Being’ in de plaats van ‘Ordinary Boys’, dat op deze nieuwe versie van Viva Hate ontbreekt. Ook ‘Hairdresser On Fire’, in 1988 een US-only bonustrack, ontbreekt hier. Deze song stond overigens ook niet op de versie uit 1997. Naast de veranderde tracklist is er ook een verandering aangebracht in de fade-out van het nummer ‘Late Night, Maudlin Street’. Een positiever verandering is dat de originele hoesfoto, gemaakt door Anton Corbijn, in ere is hersteld.
Morrissey werd tijdens de opnames van Viva Hate bijgestaan door een flink aantal gastmuzikanten. De belangrijkste hiervan zijn Stephen Street, die niet alleen de productie op zich nam, maar ook meeschreef aan de songs en gitaar en bas speelde, en Vini Reilly. Deze laatste is verder vooral bekend van The Durutti Column. Met deze heren aan zijn zijde komt Morrissey echter niet tot dezelfde hoogten als met Johnny Marr.
Desondanks is Viva Hate een uitstekend album, met een flink aantal goede songs. Vooral de singles ‘Everyday Is Like Sunday’ en ‘Suedehead’ zijn erg sterk, maar ook albumopener ‘Alsatian Cousin’ en ‘Angel, Angel, Down We Go Together’ zijn zeer de moeite waard. Deze laatste song werd overigens door Morrissey-fan Colin Meloy van The Decemberists verwerkt in de live-versie van ‘We Both Go Down Together’. Deze uitvoering is te horen op We All Raise Our Voices To The Air.
Viva Hate is dus een prima plaat, maar het nut van deze heruitgave ontgaat deze recensent een beetje. Het is leuk dat er een outtake is toegevoegd, maar dit gaat wel ten koste van een minstens net zo goede song. Hierdoor is deze nieuwe versie van Viva Hate eigenlijk alleen interessant voor de echte completisten. De gewone liefhebbers kunnen het beter bij de oude vertrouwde versie houden.
-1.jpg)
Infadels - The Future of the Gravity BoyHet is tijd om even het geheugen op te frissen. The Infadels bracht in...
.jpg)
I Am Oak - Nowhere Or Tammensaari ‘Ruilen?’ Vroeg naamgenoot en mede-recensent Wognum onlangs en duwde de...