RECENSIE: Wallace Vanborn - Lions, Liars Guns & God

Cover Wallace Vanborn - Lions, Liars Guns & God
recensie cijfer 2012-06-10 Zevergem, de rustieke deelgemeente van De Pinte, waar ondergetekende een dikke twintig jaar van zijn leven doorbracht, is eveneens de thuisbasis van de revelatie van het Belgische rocklandschap. Wallace Vanborn stelt twee jaar na hun overweldigende debuut Free Blank Shots ‘de moeilijke tweede’ voor, luisterend naar de naam Lions, Liars, Guns And God en het moet gezegd: de breedte wordt met gemak opgezocht.

Live klinkt deze band nog strakker dan op plaat en dat uitte zich vorig jaar in het feit dat ze door 3voor12 als beste Belgische band uitgeroepen werden, na hun doortocht op het Eurosonic Showcasefestival in Groningen. De tijd was dan ook rijp om na het lokale succes alles op de internationale markt te zetten. Er werd voor de tweede gekozen voor gerenommeerd producer David Bottrill (Muse, Tool, dEUS). Gek om te horen dus dat het resultaat naast een grootser geluid, tevens minder uitschieters bevat dan zijn voorganger.

‘Lion’s Manual’ toont meteen dat Wallace Vanborn iets technischer te werk gaat bij het schrijven van songs dan voordien en ‘Found In LA’ gaat breder dan we van hen verwachtten, wat ze perfect naast een grootheid als Soundgarden zou kunnen plaatsen. Single ‘Cougars’ gooit dan een aanstekelijk riffje in je gezicht, maar klinkt te clean qua productie. Het mocht allemaal wat minder opgeboend zijn. Die aanstekelijkheid komt trouwens nog terug in ‘The Liar’. ‘The Plunge’ toont dan een andere kant, met een rustig intermezzo waar zelfs piano in te horen is. Zo lijkt het akoestische ‘Pawns’ (één van de betere tracks op het album) het bewijs dat de rustigere aanpak ook zijn vruchten kan afwerpen (zoek trouwens gerust eens de akoestische versie van ‘Cougars’ op, die mogelijkerwijs nog beter is dan het origineel).

Instant klassiekers zoals ‘Rover’ of ‘Atom Juggler’ dat waren, vinden we hier niet terug. Qua muziek lijkt de band meer van de stoner naar de hardrock verschoven te zijn. Bottrill heeft alles zodanig gepolijst dat de scherpe kantjes verdwenen lijken. Betekent dit dat we met een slechte plaat te maken hebben? Verre van, het blijft een band die op heel korte tijd echt wel een plaats in de internationale muziekscene verdient. Het enige dat we verlangden, was iets meer smerigheid, riffs uit de verlaten steegjes, waar Free Blank Shots heer en meester in was.
Recensent:Bram De Wulf Artiest:Wallace Vanborn Label:Pias
Cover Quantic & Alice Russell with the Combo Barbaro - Look Around the Corner

Quantic & Alice Russell with the Combo Barbaro - Look Around the Corner Quantic & Alice Russel zijn geen vreemden voor ons, of voor elkaar. Er...

Cover Infadels - The Future of the Gravity Boy

Infadels - The Future of the Gravity Boy Het is tijd om even het geheugen op te frissen. The Infadels bracht in...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT