Marilyn Manson - Born Villain Recensie op Podiuminfo

2012-05-22 Je kan van hem vinden wat je wil, maar Marilyn Manson wist in de jaren ’90 de muziekscene even lekker wakker te schudden met vooral zijn voorkomen. En die shocktherapie voor de wereld hield de zanger opvallend lang vol. Manson was geen eendagsvlieg, maar bracht goede nummers met goede teksten, gecombineerd met een bizar uiterlijk.

Maar het lijkt er anno 2012 toch wel heel duidelijk op dat het beste ervan af is. Op Born Villain klinkt het alsof het vuur gedoofd is. Manson werkt zich ietwat plichtmatig door het album heen, met slechts enkele lichtpuntjes om even voor op te kijken. Maar nummers als ‘Fight Song’, ‘mObscene’ en ‘Tainted Love’? Manson komt niet eens in de buurt.

Born Villain bestaat een deel uit trage, slepende platen zoals ‘Slo-Mo-Tion’. Ze weten niet te bekoren, omdat er niets gebeurt. Het is saai, duf, slaapverwekkend. De solo’s zijn matig, de beat niet interessant, het hele arrangement valt tegen en de zang van Manson leent zich toch echt meer voor geweldexplosies. Natuurlijk, met een nummer als ‘Tainted Love’ liet hij al wel eerder zien dat hij ook trage platen aankan, maar waar die hit van weleer een geile donkere song was, passeren hier vooral laffe plaatjes waar Manson zelf ook geen erectie van zal krijgen.

Een ander deel van de platen bouwt wel spanning op zoals we dat gewend waren van Manson. Het jammerlijke is alleen dat de spanning nergens tot uitbarsting komt. In een nummer als ‘Overneath The Path Of Misery’, grijpt Manson de luisteraar even bij de strot, maar laat hem net zo makkelijk weer zonder kleerscheuren vertrekken, omdat het hardere stuk ontzettend tegenvalt. Het is als een M. Night Shyamalan-film: puntje van je stoel, totdat je erachter komt dat er niets gaat gebeuren en je teleurgesteld afdruipt.

Er zijn wel een paar aardige nummers. Hoogtepunt is ‘The Gardener’, een nummer dat sterk aan Nine Inch Nails doet denken. Maar wel spannend, meeslepend, dansbaar en vooral beukend waar dat nodig is. En ook opener ‘Hey, Cruel World’ heeft dat sfeertje van weleer: scherp en duister.
De hoofdmoot van Born Villain valt echter zwaar tegen. Manson moet zichzelf weer even zien te motiveren of wellicht terugroepen uit de dood. Het zou bij Manson niet verbazen als zelfs dat nog eens de revue zou passeren.

Recensent:Koen Nederhof Artiest:Marilyn Manson Label:Cooking Vinyl Records