.jpg)
2012-05-27
Wat komen er toch veel goede metalbands uit Finland. Ook in het progressieve en neoklassieke metal genre heeft Finland altijd haar woordje meegesproken. De bekendste bands op dit gebied zijn natuurlijk Nightwish, Stratovarius en Sonata Arctica, maar vlak daaronder bungelen veel bands die bijna allemaal dit niveau benaderen. Zo maakten we drie jaar geleden kennis met Dialog het veelgeprezen debuut van Status Minor. Nu ligt dan opvolger Ouroboros klaar en is al snel duidelijk dat het Finse vijftal de goede lijn van het debuut moeiteloos vasthoudt en zelfs nog wat heeft verbeterd. Ouroboros is een conceptalbum waarbij de titel slaat op een mythisch symbool waarin een slang haar eigen staart opeet. Het is in dit geval een metafoor voor de cyclus waarin geliefden elkaar ontmoeten, verliefd worden en vervolgens scheiden om daarna de cyclus met iemand anders te herhalen. Het is een concept dat in ieder geval voor genoeg tekstuele stof zorgt en ons daardoor trakteert op een flinke dosis emotie. In de stevige, maar altijd inventieve en melodieuze, muziek van Status Minor zijn namen als Dream Theater en Symphony-X nooit ver weg.
In het begin van de plaat moet de liefde nog geboren worden wat in de vorm van onstuimige nummers als “The Wind’ en ‘Hollow’ mooi wordt uitgedragen. De toetsendekens en puntige gitaarsolo’s vormen samen met het strakke riff- en ritmewerk voor mooie momenten. Het prachtige toetsenwerk in ‘Glass Wall’ klinkt als kristal en is een mooie metafoor voor de onzekere situatie waarin de hoofdpersoon zich bevindt. In de broeierige ballad ‘Like A Dream’ krijgt zanger Markku Kuikaa hulp van Eluveittie-zangeres Anna Murphy. Hierin smeekt de vrouw hartstochtelijk om de liefde van de man die immer in tweestrijd verkeert. Het zorgt voor de nodige kippenvel momenten. Overigens duikt Anna nog een paar keer op, wat zorgt voor een prima wisselwerking met de krachtige stem van Markku Kuikka.
Tegen het einde toe wordt het allemaal een stuk grimmiger in de vorm van ‘Stain’ dat behoorlijk stevig riffwerk bevat. Totale droefheid overvalt de zanger in de ballad ‘Flowers Die’ waarin hij het aanstaande verlies aanschouwt dat uiteindelijk in het tien minuten durende ‘Sail Away’ vorm krijgt. De liefde is ten einde, de zanger is ten einde raad, maar het lied is prachtig: een progressief, opbouwend en afwisselend metalnummer zoals het hoort te zijn. Gelukkig gloort aan het einde weer hoop en kan de cyclus opnieuw beginnen.
Ouroboros heeft een droevige teneur zodat het lijkt of het vanuit een autobiografische setting is geschreven en er blijkbaar ergens een liefdesverdrietje moet worden weggewerkt. Hoe het echt zit weten we niet, maar het heeft een in ieder geval een mooie schijf opgeleverd die liefhebbers van Dream Theater en Symphony-X moet aanspreken.
.jpg)
Crucified Barbara - The Midnight ChaseHoewel vrouwen in het vrij conservatieve metalwereldje tegenwoordig de...
.jpg)
Gravenhurst - The Ghost In Daylight Je kent het misschien wel: je hoort een band, of een specifiek liedje en je...