.jpg)
2012-05-17
Breton is een vijfkoppig kunstcollectief uit Londen, dat onder leiding staat van Roman Rappak. De groep maakt films en videoclips, sleutelt aan instrumenten en apparatuur en maakt remixen. Daarnaast maakt het vijftal ook zelf muziek. Op het debuutalbum Other People’s Problems horen we een verknipte sound vol beats, bassen, samples, en elektronica. En daarnaast verrassend veel strijkers.Breton nam Other People’s Problems aanvankelijk op in Londen, maar dit leverde volgens de band zelf een te heftig album op. Daarom trok de band naar IJsland, waar in de studio van Sigur Rós het hele album nog eens onder handen werd genomen. Beïnvloed door de rust op IJsland werd de muziek iets warmer en toegankelijker. Desondanks ademt Other People’s Problems de sfeer van de grote stad, zoals ook albums van bijvoorbeeld Bloc Party en Burial dat doen. Ook muzikaal gezien klinkt de invloed van deze twee acts door in de muziek van Breton, maar dan gemengd met een flinke scheut hiphop.
Openingstrack ‘Pacemaker’ begint met een stukje dat sterk aan Burial refereert, maar vervolgens horen we een dikke hiphopbeat en de vocalen van Rappak, die ergens tussen rappen en zingen inzitten. Naast de stevige beat en elektronica, horen we ook mooie melodieuze strijkers en aan het eind van de track krijgen deze zelfs vrij spel.
De invloed van Bloc Party klinkt het duidelijkst door in de rocker ‘Wood And Plastic’, maar ook de hiphoptrack ‘Electrician’ en het meer elektronische ‘Interference’ lijken duidelijk geïnspireerd door deze band.
‘Ghost Note’ laat de minst subtiele kant van Breton horen. In deze mid-tempo elektrotrack is het geluid werkelijk helemaal dichtgesmeerd met synthesizers. Het veel lichtere ‘Oxides’, waarin Rappak zijn harp van stal haalt, voelt na ‘Ghost Note’ echt als een broodnodige hap lucht.
In ‘2 Years’ klinkt Breton als een soort light-versie van Burial en ook in de prachtige afsluiter ‘The Commission’ horen we de invloed van de enigmatische dubstep-producer. ‘The Commission’ klinkt enigszins vervreemdend, maar tegelijkertijd ook troostend en is één van de twee absolute hoogtepunten op Other People’s Problems.
Het andere hoogtepunt is de werkelijk geweldige single ‘Edward The Confessor’. Een vette hiphopbeat, veel elektronica, maar opnieuw ook (verknipte) strijkers vormen de basis van een song die tegen het eind heerlijk uit de bocht vliegt.
Breton haalt overal wat invloeden vandaan en bouwt hiermee een eigen sound, die enerzijds zeer gevarieerd is, maar anderzijds ook echt een eigen smoel heeft. De muziek van Breton is zeker niet makkelijk en niet alle experimenten pakken helemaal goed uit. Desondanks is Other People’s Problems één van de interessantste en opwindendste platen van de afgelopen tijd.
.jpg)
Alabama Shakes - Boys & GirlsBegin dit jaar maakten we via de single 'Hold On' kennis met Alabama Shakes...
.jpg)
North Atlantic Oscillation - Fog Electric Erg veel bekendheid hebben de Schotse mannen van North Atlantic Oscillation...