Het eerste dat opvalt aan het album is dat we het stereotype van de doorsnee singer-songwriter ook op Bryant mogen toepassen: verhalende introspectieve teksten onder het genot van rustig en ingetogen gitaarwerk. Het tweede dat opvalt is de stem van Bryant. Warm, uniek en doordrongen met emotie. Dit etaleert hij meteen op ‘Souls of Manhattan’ waarmee het album opent. ‘High Above The Iron’ had vervolgens zo een nummer uit de stal van Bon Iver kunnen zijn, zij het wel enkele versnellinkjes hoger afgespeeld. Het mooie stemgeluid uit de eerste track wordt echter op jammerlijke wijze vervormd tijdens dit nummer.
Bryant durft het echter wel weer aan om ‘Carolina (in My Mind)’ te coveren, waarvan het origineel afkomstig is van niemand minder als James Taylor. Dat hem dat goed afgaat is slechts een blijk van zijn muzikaliteit en fijne stem, alhoewel de uitvoering van de cover juist weer niet getuigt van veel durf of vernieuwingsdrang. Het doet namelijk wel heel erg terugdenken aan het origineel. ‘Take Me If You Must’ zorgt uiteindelijk nog voor het broodnodige hoogtepunt van de plaat. Klein minpuntje is er namelijk wel: het kabbelt allemaal iets te lang op eenzelfde tempo voort zonder echt opvallende hoogtepunten. ‘Take Me If You Must’ brengt daar dus echter op de valreep verandering in met fonkelend banjospel en fijne blazers.
What Takes You is een goede plaat voor de regenachtige momenten die ook deze zomer vast en zeker weer zullen voorkomen. Het is vooral een leuke ‘luisterplaat’ maar ook niets meer dan dat, de plaat bevat namelijk net iets te weinig echte hoogtepunten om daadwerkelijk onderscheidend te worden. Bryant is desalniettemin een begaafd singer-songwriter met een goede stem en dus vast en zeker iemand om in te gaten te houden de komende jaren.
Peter Hammill - Consequences Peter Hammill is een oude rot in de muziekwereld. In de jaren zeventig was...
Battersea - Lifted & Wounded Battersea is een rockband uit het zuiden van Nederland, vernoemd naar een...