Peter Hammill - Consequences Recensie op Podiuminfo

2012-06-14 Peter Hammill is een oude rot in de muziekwereld. In de jaren zeventig was hij frontman van progrockband Van der Graaf Generator. Sinds het uiteenvallen van deze band in de late jaren zeventig, heeft hij een groot aantal solo-albums afgeleverd. Consequences is de nieuwste toevoeging aan die reeks.

Hammill is een creatieve geest die genoeg jaren ervaring heeft om zijn intuïtie te durven volgen. Hij is altijd blijven zoeken naar muzikale vernieuwing. Die drang om te experimenteren hoor je ook op dit album van het begin tot het einde. Openingstrack 'Eat My Words, Bite My Tongue' is een sober lied met een ongewone structuur. De langgerekte praatzang van Hammill klinkt als instrument niet 'mooi', hij draagt zijn teksten meer voor dan hij ze zingt. Toch doet hij dat wel met vuur, en de teksten zijn sterk. Ze gaan vaak over spreken, zwijgen, miscommunicatie en de consequenties daarvan. Bij de meeste tracks komt er ook een tweede of derde stem. Doordat die stemmen vrij nadrukkelijk aanwezig zijn en soms tegen de stroom in gaan wordt het soms wat kakofonisch.

De meeste songs zijn experimenteel van opbouw en rustig tot traag van tempo. De belangrijkste instrumenten zijn gitaar en piano, percussie is vrijwel niet te horen. De toonzetting is vrij zwaar, er zit geen lied bij waar je vrolijk van wordt. 'All The Tiredness' en 'Perfect Poses' zijn voorbeelden van trage treurig klinkende songs die ook nog respectievelijk zes en zeven minuten duren. Tracks als deze zijn allesbehalve toegankelijk. Maar enkele andere songs liggen prettiger in het gehoor, zoals 'New Pen Pal', 'Bravest Face' en het afsluitende 'A Run Of Luck'.

Consequences is een album voor mensen die al van Hammill houden, en voor iedereen die graag muziek hoort die een beetje ‘anders’ is. Als je niet tot een van deze categorieën behoort, zul je weinig plezier aan dit album beleven.

Recensent:Dave van der Sterren Artiest:Peter Hammill Label:Rough Trade Distribution