2012-06-12
Wat is het toch ongemakkelijk wanneer iemand in het Engels presenteert, terwijl zijn uitspraak heel gebrekkig is. Vaak komen er bij de presentator dan ook nog zenuwen bij kijken wat het geheel helemaal tot een vervelend schouwspel maakt. Deze ongemakkelijkheid heeft de luisteraar constant bij het luisteren van het debuutalbum 21th Century van de Nederlandse band Jôshan . Waarschijnlijk is het voor de bandleden een leuk en waardevol hobbyproject, maar muzikaal komt het album flink tekort.Los van de beperkte Engelse uitspraak is de zang van leadzanger Jos Cozijn ook niet altijd zuiver. Dit is in het eerste nummer ‘Love is more’ al goed te horen. Hier bovenop komt de ongelukkige samenzang met Erna van Schaik, haar stem is eigenzinnig en tegen het valse aan. Deze twee stemmen vormen geen fijne combinatie. Bij het nummer ‘Won't you say’ neemt Erna het grootste deel van de zang voor haar rekening, wat resulteert in een vervelende versie van een Amy Macdonald-nummer.
Los van de zangers is de plaat muzikaal ook niet bijzonder. Het eerste interessante wapenfeit vindt plaats aan het begin van ‘Gratefull’, een saxofoonsolo die helaas veel te lang duurt waardoor het sterke begin teniet wordt gedaan. De saxofoon wordt goed ingezet in het nummer ‘As I Am’, een nummer met een aardige compositie die bij een andere soort zang waarschijnlijk beter gedijt. Het album kent helaas geen nummer dat meerdere luisterbeurten verdient en dat is toch een bittere conclusie.
Wat zou het goed zijn als de bandleden kritisch naar zichzelf gaan kijken en een aantal drastische veranderingen doorvoeren als de muzikanten het niveau van hobbyproject willen ontstijgen. Hiernaast schort het aan nog meer dingen op de plaat waardoor Jôshan vooralsnog een band blijft die slechts een heel selectief groepje kan bekoren.
.jpg)
Keane - Strangeland Keane debuteerde in 2004 opvallend met het zeer sterke album Hopes And...
.jpg)
Newton's Cradle - Newton's Cradle Newton's Cradle is een vijfkoppige rockband uit Brabant die debuteert met...