Alvast een hint: nee. Lex Hives is niet saai. Hoewel de scherpste randjes er wel af zijn. Mag het na al die jaren? De Zweden onder leiding van Pelle Almqvist zijn iets volwassener geworden. Maar, hoe strak in pak ook, gerockt wordt er nog steeds.
De heren produceerden Lex Hives zelf, in tegenstelling tot het vorige The Black And White Album. Alles zo simpel mogelijk, zonder teveel poespas en tussenkomst van computers. Gitaar, bas en drums. Dat is genoeg. Het live-geluid overbrengen dus. Dat het vijf jaar heeft geduurd voor deze cd er was, heeft daarmee te maken. Hoe simpeler het moet klinken, des te langer het duurt.
Over simpel gesproken. De tekst van albumopener ‘Come On!’ liegt er niet om. “Come on / everybody come on / repeat.” Missie geslaagd, zal de band gedacht hebben. Ook het ontbreken van een producer is te horen. Lex Hives klinkt als ouder werk van de band. Al lijken de aanstekelijke hits á la ‘Walk Idiot Walk’, ‘Tick Tick Boom’ en ‘Hate To Say I Told You So’ te ontbreken. Dat is niet zo, want ‘Go Right Ahead’ en zéker ‘1000 Answers’ lijken die potentie na een paar luisterbeurten toch te hebben.
Dus nee, Lex Hives is geen saai album geworden. The Hives zijn zowat de definitie van garagerock en bewijzen dat met Lex Hives opnieuw. Over het algemeen een sterk album, met wat inkakmomentjes in de vorm van ‘I Want More’ en ‘Without The Money’. Lex Hives is met een half uurtje kort, maar gelukkig wel krachtig.
Gentlemen of Verona - Raw‘Play this album very loud’, lezen we op de binnenhoes van Raw , het nieuwe...
Frank Foks - A Brand New Life Frank Foks is een jonge Nederlandse singer/songwriter uit Spijkenisse die...