-1.jpg)
2012-07-12
”Please tell me why, my car is in the front yard, and i`m sleeping with my clothes on, came in through the window last night, and your gone”. Het refrein uit ‘My Own Worst Enemy’ is er zo een die nooit uit het geheugen verdwijnt. Mijn broer kocht op basis van die single A Place In The Sun en hoewel me dat wat overdreven leek, was de aankoop achteraf gezien meer dan terecht. Catchy poprock met scheurende gitaren en fijne zanglijnen die makkelijk mee te blèren waren. En wat te denken van de clip van ‘Miserable’, met de op dat moment zeer aantrekkelijke Pamela Anderson. Voor Lit bleek het album een hoogtepunt, het won in 1999 met ‘My Own Worst Enemy’ de Billboard Music Award voor beste rocksong van het jaar. Langzaam kwam de klad erin en in 2002 moest Lit op zoek naar een nieuw label. Het grootste dieptepunt werd bereikt toen de band gedwongen afscheid moest nemen van drummer Allen Shellenberger, waarbij een hersentumor werd ontdekt en waaraan hij later zou overlijden. Groot is de verrassing nu er drie jaar later een nieuw album ligt. Het leuke hieraan is dat de band acht jaar na het uitkomen van het laatste album nog steeds in staat is om lekker in het gehoor liggende poprock te maken. The View From The Bottom vertelt het verhaal van die acht tussenjaren, maar gaat tegelijkertijd heel erg over het hier en nu. Met een zwaarder verhaal dan ooit tevoren zijn de songs wat meer beladen, maar nog steeds is de poprock met punkinvloeden catchy en nog steeds scheurt gitarist Jeremy Popoff er prettig op los.
“Pluk de dag” zegt opener ‘C`Mon’ dat je meteen uitnodigt tot mee blèren. Dat het verlies van Shellenberg een stempel drukt mag duidelijk zijn, je hoort het op subtiele wijze terug in songs als ´The Wall´ en ´The Broken´. Subtiel, want echt een somber karakter hoor je op het hele album niet terug. Dat is wel anders bij ´Here`s To Us’. Bij de emotionele ode aan wat was, wordt even gas teruggenomen en dat levert stiekem best kippenvel op. Een hoogtepunt, net als ‘Miss You Gone’ met zijn pakkende ritme en refrein, en een heerlijke gitaarsolo. Het zou zomaar een dikke hit kunnen worden.
Kortgezegd staan er simpelweg geen slechte liedjes op The View From The Bottom. Het is een perfecte presentatie van waar Lit voor staat: goede, stevige poprock met een catchy feel. Niet bijzonder origineel, maar wel sterk uitgevoerd. Lit is terug, en dat is totaal geen straf.
.jpg)
Ellen ten Damme - Het Regende ZonJe kunt veel van Ellen ten Damme zeggen, maar niet dat ze niet veelzijdig...
.jpg)
Los Colorados - Move It! Met een groot voetbaltoernooi volgt er vaak muziek afkomstig uit het...