Petter Carlsen - Clocks Don't Count Recensie op Podiuminfo

Cover Petter Carlsen - Clocks Don't Count

2012-07-12 Noorwegen heeft inmiddels een mooie lijst aan singer-songwriters voortgebracht zoals Thomas Dybdahl, Ane Brun, Maria Mena en vele anderen. Petter Carlsen is ook Noor en singer-songwriter, maar zijn muziek is wat steviger dan deze collega muzikanten. Het is meer pop, het is wat steviger met meer elektrisch gitaar, maar ook heel sfeervol en gevoelig. Zijn stem en ook wel zijn composities doen denken aan de Deense Teitur: de melodieën zijn heel toegankelijk en blijven makkelijk hangen.

De producer van het album Clocks Don’t Count is Christer-André Cederberg, die eerder samenwerkte met Maria Mena en met de progressieve rockband Anathema. Met Anathema heeft Petter Carlsen een bijzondere band, want hij toerde met de band en zong op hun laatste album mee. Deze vriendendienst wordt terugbetaald door Anathema-zanger Vincent Cavanagh; hij zingt op dit album ook een liedje mee. De basis van de liedjes op het tweede album van Petter Carlsen wordt gevormd door bas, drum, elektrisch gitaar, toetsen en (meerstemmige) zang. Dit wordt hier en daar verder aangevuld door strijkers, een pedalsteel en een trompet.

Albumopener ‘Table For One’ begint rustig met toetsen en een lieflijke melodie en een mooie tweede stem van een zangeres. Na het tweede couplet komt er een verassende bridge van ‘hummende’ mannenstemmen en uitgebreid orkest. Het nummer gaat daar vervolgens even flink los, om vervolgens weer terug te keren naar het rustige liedje. Leuk arrangement, maar het maakt het liedje wel ongeschikt om lekker op de achtergrond te draaien. ‘Spirits In Need’ begint meteen up-tempo met goed drumwerk en mooie gitaarpartij. De melodie van het refrein is prachtig en ook in dit nummer gaat de band wel even flink te keer, om vervolgens weer terug te keren naar de basis van het liedje. Vrijwel elk nummer op Clocks Don’t Count is de moeite waard van het luisteren. Wel blijft de sound van de plaat erg hetzelfde. Dat is enerzijds prettig, omdat het echt een geheel is. Anderzijds is de plaat, ondanks enkele verrassende arrangementen, wat voorspelbaar. Het nummer ‘Home’ heeft als enig nummer de piano als basis en wordt door een stuwende drum begeleid

Het laatste nummer ‘Waiting In The Wings’ is tevens het ‘kleinste’ liedje van het album met alleen zang, elektrische gitaar en bas. Hiermee bewijst Petter Carlsen dat zijn liedjes ook goed overeind blijven als ze zo minimaal gearrangeerd zijn. Het laatste nummer is overigens niet écht het laatste nummer, want er volgt nog een bonus liedje dat verder niet genoemd wordt in het cd-hoesje: een leuk extraatje voor de Europese-release.

Petter Carlsen komt uit het noorden van Noorwegen, waar het de helft van het jaar donker is en het een erg deprimerende plek moet zijn om te leven. Carlsen heeft met Clocks Don’t Count vanzelfsprekend geen zomers plaatje afgeleverd, maar somber en deprimerend is het allerminst. Het is een mooie plaat geworden met knappe melodieën en boeiende arrangementen. Er zit niet veel afwisseling in de plaat, maar soms is dat ook niet nodig.

Recensent:Rients Kuik Artiest:Petter Carlsen Label:Suburban