.jpg)
2012-07-20
Het Noorse Ulver is al vanaf haar oprichting een vreemde eend in de bijt. Meeliftend op de heersende black metal trend van de begin jaren negentig wisten de heren al snel de aandacht op zich te richten door al heel vlot folkinvloeden in hun muziek te verweven. Het maakte van Ulver een volstrekte onberekenbare band, zeker in de beginjaren. Zo werd een bijna volledig akoestisch album gevolgd door een lo-fi blackmetal plaat in de stijl van Burzum. Latere platen van de band lieten steeds meer een avant-gardistische mix horen van folk vermengt met triphop, elektronische drones en ambient soundscapes. Zelfs soundtracks van films behoren sindsdien tot het oeuvre van de band. In het hedendaagse geluid van Ulver is er voor het begrip blackmetal of zelfs metal geen plaats meer, maar dat is absoluut geen gemis. Hoewel de muziek altijd wel een duistere sfeer herbergt, zijn het vooral psychedelische rock- en folkklanken die de band in een bepaalde stijl hebben geplaatst die haar als een warme winterjas past. Het is dan ook volkomen logisch dat Childhood’s End, opvolger van het briljante Wars Of The Roses , een coverplaat is die nummers herbergt van obscure psychedelische nummers uit de jaren zestig. Zo kun je horen waar Ulver de hedendaagse invloeden vandaan tovert.
De bands waarvan Ulver een cover heeft opgenomen, zijn bijna allemaal onbekend, met uitzondering van The Byrds, The Troggs, Jefferson Airplane en The Pretty Things. Het kan bijna niet anders of de bandleden zijn fanatieke verzamelaars van obscuur jaren zestig vinyl. Waarschijnlijk hebben ze heel wat platen doorgespit om tot deze afgewogen songkeuze te komen. Het resultaat is verbluffend en geeft de ondergeproduceerde nummers een nieuw leven. Dit zijn geen ordinaire covers, maar stuk voor stuk odes aan de nummers en de muzikanten die ze geschreven hebben.
De zestien songs vormen samen een coherent album en de nummers klinken eigenlijk allemaal fantastisch, maar het zijn vooral het spannend gezongen ’66-5-4-3-2-1' van The Troggs en ‘I Had Too Much To Dream(Last Night)’ van The Electric Prunes die de show stelen. Maar ook een slepend folk werkje als ‘Dark In The Bark’ dat oorspronkelijk van The Left Banke is, klinkt spannend en doet wel wat denken aan Blackfield. Het Fleet Foxes-achtige refrein van ‘I Can See The Light’ van Les Fleur De Lys nestelt zich direct in je kop en is er niet meer uit te slaan. Zo kun je nog wel even doorgaan, want alles is werkelijk even prachtig en superlatieven schieten domweg tekort om deze verzameling songs te beschrijven.
Het is eigenlijk een vreemde situatie dat Ulver nog steeds als metalband wordt afgedaan. Het schrikt liefhebbers van alternatieve muziek af, terwijl juist liefhebbers van uiteenlopende acts als Radiohead, Fleet Foxes, Porcupine Tree of zelfs Massive Attack de muziek van Ulver ongetwijfeld kunnen waarderen. Deze coverplaat is misschien iets anders dan voorgaand werk, maar wel zeer geslaagd omdat Ulver er een volstrekt eigen draai aan heeft gegeven. Hierdoor worden songs die gedoemd waren in de vergetelheid te verdwijnen een nieuw leven ingeblazen. Het zorgt voor een ongelooflijk verslavend album en voor ondergetekende is dit de plaat van 2012. Dat kan niet meer mis!
.jpg)
Mango - NeverlandEen cd uit Finland. Dat moet wel rock zijn en jawel hoor, Mangoo blijkt een...
.jpg)
Karma's Lab - Karma's Lab Karma's Lab is een viertal uit Heerhugowaard. Na winst in de bandwedstrijd...