Nu is het op dat gebied ook weer niet Hosanna in de gloria, maar deze Finse rockers weten met hun muziek toch een bovengemiddelde prestatie neer te zetten. Slepende stoner wordt afgewisseld met uitzinnige rock en daar wordt ruim de tijd voor genomen. Zo is opener ‘Nederland’ al een ruime zeven minuten lang, en telt afsluiter ‘Datzun’ zelfs meer dan tien minuten weg.
De sound van Mangoo is even wennen. Dat ligt hem aan de enorm dikke laag waarin de gitaren zijn uitgesmeerd en vooral aan de zang van leadzanger Pickles (ook al zo’n slechte naam). Die stem is apart, want de man kan eigenlijk alleen maar een soort van schreeuw-zingen. Er zit behoorlijk wat bas in zijn strot, maar toch zet hij hoog in. Vreemd en even wennen, maar in nummers als ‘Deathmint’ en het sereen openende ‘You’ past zijn stem prima bij de ietwat duistere en vooral volle bak muziek.
Helaas zijn er enkele mindere tracks te vinden op Neverland. Zo is ‘Diamond In The Rough’ op zich een aardige bluesrock-track, maar aangezien de vervormde synthesizer klinkt als een natte scheet, valt die track in het water. Ook enkele interludes op het album zijn saai en onnodig. Ander kritiekpuntje: er zitten een aantal digitale toevoegingen op het album die misplaatst zijn. Het cybergeluidje bijvoorbeeld in ‘You, Robot’ is vrij kansloos.
Desalniettemin, het gros van de tracks beukt lekker weg, mede dankzij de inventieve loopjes en de zeer boze drums. Lekkere solo’s kleuren het album verder in. Neverland houdt echt het midden tussen rock en stoner en zal liefhebbers van beide genres aanspreken. Is het een echt pronkstuk? Nee, dat niet. Maar het is wel een lekker album met goede nummers, gemaakt door bijzonder aardige muzikanten, met flink wat energie.
Life's Electric - Trust Me, Im a DoctorZe waren de afgelopen tijd al wel te horen en te zien. Maar zo’n forse...
Ulver - Childhoods End Het Noorse Ulver is al vanaf haar oprichting een vreemde eend in de bijt....