.jpg)
2012-06-23
Ze waren de afgelopen tijd al wel te horen en te zien. Maar zo’n forse release had ondergetekende – die Life’s Electric ’s nachts een keer bij 3fm’s Turbulent hoorde – ook niet verwacht. Met Trust Me I’m A Doctor zetten de heren een bijzonder evenwichtig album neer en geven ze aan klaar te zijn om een van de Nederlandse bandjes van dit jaar te worden. Opvallend aan de plaat is vooral dat het geheel zo lekker is afgemixt. Het geluid is vol en warm, maar geeft toch ook genoeg ruimte om de scherpheid van zanger Ferry van der Woude door te laten klinken. Neem bijvoorbeeld het refrein van ‘Lie To Me’, waar het rockende geluid van de heren als een warme deken om je gehoor gewikkeld wordt.
Andere opvallende is de stem van Van der Woude. Deze jongen beschikt over een strot die aan een hoop zangers doet denken, maar nooit helemaal hetzelfde is. Daardoor heeft hij een prettig eigen geluid en dat is aangenaam. Dat feit doet namelijk vergeten dat Van der Woude niet per sé de meest technisch begaafde zanger is of iemand met een uniek groot bereik. Slim gespeeld dus.
De nummers an sich houden zich ergens tussen de Lost Prophets en de Goo Goo Dolls. Dat betekent dus poppy, maar soms toch stevig rockende songs. De heren hebben hier keurig het echte kleffe vermeden en trappen niet in de valkuilen van de te makkelijk liefdesliedjes. Daardoor staat het album vol met nummers die goed in het gehoor liggen, aan kunnen slaan bij een groot publiek. En ook al ontbreekt enigszins de variatie, toch verveelt het album niet dankzij uitschieters als ‘Losing Game’, ‘Thirteen’ en ‘Lie To Me’. Daarbij, ook het stevig doorrockende ‘Kissed By A Train’ mag er wezen, al is het maar omdat de intro van het nummer daadwerkelijk klinkt als een trein.
Goed, voor een echt legendarisch of zeer memorabel album schieten de heren nog tekort, al helpt het artwork van Jules Calis nog wel behoorlijk mee. De liedjes zijn soms ietwat veilig, maar wat wil je voor een debuut. Life’s Electric zet in ieder geval een mooie schijf neer en toont daarmee gogme. Het is te hopen dat het grote publiek en vooral de programmeurs van festivals deze schijf oppikken, want dat verdient dit debuut.
.jpg)
Millencolin - The Melancholy ConnectionEen verjaardagsfeestje. Joepie! Millencolin bestaat twintig jaar en viert...
.jpg)
Mango - Neverland Een cd uit Finland. Dat moet wel rock zijn en jawel hoor, Mangoo blijkt een...