Dat deze wordt uitgebracht door Bluesy Eclectic Recordings kan geen toeval zijn, beide omschrijvingen gelden voor dit album. Openingstrack 'Never Tell A Lie' is een opgewekte track met een bluesy sound. De prettige stem van Matt Taylor doet denken aan Paul Weller ten tijde van the Style Counsil. Samen met een gierend orgeltje en mooie warme gitaarsolo's krijg je een mix die je bijna niet lelijk kunt vinden. Dit is muziek met een sterk retro-sfeertje, het leunt vooral op blues maar is ook rijkelijk voorzien van soul. Met name in de solo's laat Matt Taylor horen wat hij allemaal kan, zonder daarin door te schieten. De songs klinken relaxed, 'Find Another love' is bijvoorbeeld prachtig in al zijn eenvoud. Qua variatie zit het ook wel goed. Soms hoor je een rustige blues zoals 'Gone Before' en dan weer funky tracks zoals 'Cookie Jar' en 'Nature's Cruel Design'. Met name bij dit laatste nummer haalt Taylor alles uit de kast. Het opzwepende orgelspel van Jonny Dyke draagt ook bij aan de energie van deze track. Op 'Baby Don't You Lose My Number' zit er een scheutje boogie-woogie bij. Ondanks deze variatie is de samenhang op het album niet verloren gegaan, de songs passen bij elkaar.
Alles overziend is dit gewoon een erg prettige cd om te beluisteren. Kundig en ongedwongen gespeeld en gezongen. Geen album om van uit je dak te gaan, maar een om rustig op mee te deinen. Je hoort geen uitschieters naar boven of beneden, maar twaalf fijne tracks die niet snel gaan vervelen.
Flash Fiktion - Flash FiktionZijn Britse jongeren zo ongelofelijk creatief, zijn er zo veel of weten de...
Peaking Lights - Lucifer Het label dat Lucifer uitbrengt heet Weird World en dan moeten er toch al...