Firewind - Few Against Many Recensie op Podiuminfo

2012-06-28 Wat in de jaren ’90 begon als een project tussen vrienden, is ondertussen uitgegroeid tot een grote naam in powermetal. Geen enkele liefhebber van dit genre kan nog om Firewind heen. Rust staat bijna niet in de agenda van het creatieve brein achter de band, gitarist Gus G. De man die waarschijnlijk meer faam heeft verworven als de rechterhand van Ozzy Osbourne in diens solowerk. De man die er niet voor terugdeinst in te vallen als tour-gitarist voor Arch Enemy. De man die nu ook alles in het werk heeft gesteld om met Few Against Many zijn band nog groter te maken.

Dat de man een getalenteerd gitarist is, zal voor niemand nieuws zijn. Hij beheerst het kunstje met verve, maar de rest van de band mag geprezen worden. De bezetting is grotendeels Grieks, maar dat betekend niet dat het armzalig gesteld is. Zanger Apollo Papathanasio stelt wederom zijn excellente strotgeluid ter beschikking, terwijl nieuwkomer Johan Nunez het geheel naadloos aan elkaar trommelt. Alles is strak op elkaar afgestemd en gaat vanaf opener ‘Wall Of Sound’ (heel toepasselijk getiteld) plankgas voorwaarts. Rustpuntje is te vinden in de ballad ‘Edge Of A Dream’, waarbij de cellisten van Apocalyptica een stukje meespelen. Ze zijn niet overheersend, maar versterken de emotie van het nummer.

Nu is Firewind eerder wel als powermetal bestempeld, maar met deze nieuwe plaat bewandelen ze ook met gemak het pad van de heavy metal. Voorheen was het nog wel eens erg braaf en bleef het veilig op één tempo hangen. ‘The Undying Fire’ laat een band horen die bereid is om met het gaspedaal te spelen. Halverwege komt er een dubbele bass-partij inzetten die stevig doorwalst, om vervolgens over te gaan tot het kenmerkende soleerwerk van meneer G. Dit tempo wordt nog een tandje opgevoerd in ‘Another Dimension’ en met een keyboard/gitaar-duel helemaal naar een hoger niveau getild. Dit is metal pur sang!

Een van de zogenaamd storende punten is het net iets te overheersende gitaargeluid van Gus G., zeker in vergelijking met oudere albums als Forged By Fire. De lead staat hard in de mix, waarmee het net lijkt alsof hij zichzelf boven de rest plaatst. Ook de teksten zijn niet van een al te hoog niveau en worden soms net iets te vaak herhaald. ‘Glorious’ is hier een goed voorbeeld van, waarbij het refrein te eentonig word tegen het einde aan. Ook ‘Losing My Mind’ heeft hier een handje van. Verder is het een prima plaat. Als powermetal helemaal jou ding is, dan kun je je helemaal vergapen aan Few Against Many. Het staat bol van de clichés, maar dat is zoals deze vorm van metal ook bedoeld is. Niets baanbrekends, maar een fijne stap voorwaarts van Firewind.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Firewind Label:Century Media