.jpg)
2012-06-24
Een kleine drie jaar geleden bracht de Engelse indierockband The Cribs haar vierde album Ingnore The Ignorant uit. Op deze plaat was een belangrijke rol weggelegd voor de toen net tot de band toegetreden gitaarlegende Johnny Marr (The Smiths). Inmiddels is Marr echter weer vertrokken en staan de gebroeders Jarman (tweeling Gary en Ryan en hun jongere broertje Ross) er weer alleen voor. Gedrieën namen ze een nieuw album op, dat de lekker allitererende titel In The Belly Of The Brazen Bull heeft meegekregen. In The Belly Of The Brazen Bull werd in verschillende studio’s opgenomen. De band werkte in Abbey Road, in de EAR studio van Steve Albini en in de Tarbox Road studio van Dave Fridman. Albini werkte eerder met onder andere Nirvana, PJ Harvey, Mogwai en Cloud Nothings, en Dave Fridman is vooral bekend van zijn werk met The Flaming Lips en Mercury Rev, maar werkte daarnaast ook met bijvoorbeeld MGMT, Weezer en Low.
Bij het beluisteren van In The Belly Of The Brazen Bull wordt meteen duidelijk hoe groot de invloed van Marr was op het werk van The Cribs. Op Ingnore The Ignorant klonk de band lekker rauw, maar ook heel melodieus. De rauwigheid is op In The Belly Of The Brazen Bull ook aanwezig, maar het album is een stuk minder melodieus dan zijn voorganger. Daarnaast zijn de songs gemiddeld ook net iets minder, nu Marr er niet meer aan heeft meegeschreven.
Desondanks is In The Belly Of The Brazen Bull een behoorlijk goed album. De band speelt met veel overtuiging en zet een lekker harde sound neer. Het album is een beetje lo-fi geproduceerd is en klinkt hierdoor bij vlagen lekker rafelig. Tegelijkertijd is de sound wel weer helder genoeg om de mooie baslijntjes van Gary en het uitstekende gitaarwerk van zijn tweelingbroer Ryan van elkaar te kunnen onderscheiden.
Verder bevat In The Belly Of The Brazen Bull een flink aantal goede songs. Hoogtepunten zijn bijvoorbeeld de eerste single ‘Come On, Be A No-One’, ‘Uptight’ en ‘Chi-Town’. Ook de wat rustigere songs ‘Pure O’ en ‘Like A Gift Giver’ zijn erg mooi. Een ander hoogtepunt is afsluiter ‘Arena Rock With Full Cast’, dat precies klinkt zoals je op basis van de titel zou verwachten. Een volle, opgeblazen sound met beukende en galmende drums en een slepend, meezingbaar refrein. Erg leuk gedaan.
In tegenstelling tot veel andere Britse gitaarbands schrijven The Cribs geen catchy popliedjes, maar stevige, rauwe rockers. De band zal daarom wel nooit zo groot worden als veel van hun collega’s. Aan de andere kant, The Cribs weten op hun vijfde album opnieuw te overtuigen en dat zal de meeste van die collega’s waarschijnlijk niet gaan lukken.
.jpg)
Best Coast - The Only PlaceJe hebt van die platen die vanaf de eerste tonen al een bepaalde sympathie...
.jpg)
Godsmack - Live and Inspired Godsmack is één van die hardrockformaties waar je in Nederland nooit zo...