Het zou makkelijk zijn om de band te vergelijken met The Arcade Fire; hetzelfde gevoel van theatrale dramatiek en het veelvuldig gebruik van strijkers. Wie iets beter luistert hoort dat er toch meerdere paden bewandeld worden.
Het titelnummer begint ingetogen met een stemmige viool, maar de tribal-achtige drums kondigen een stevig rocknummer aan die door de zang ook wat aan Dave Matthews Band doet denken. Als je dan denkt een idee te hebben van de muzikale richting van Emanuel kan dat gelijk weer de prullenbak in, want 'Samuel' klinkt werkelijk waar als een soort folky Tool met z'n spannende arrangement en weer die violen.
'Grey Eyes' is dan weer ingetogen met prachtige aanzwellende strijkers, een pareltje. Ook 'Wooble' begint als een folkliedje, maar werkt zich toch tot een mooie climax. 'Foothills Of A Fire' is dan weer onrustig; overstuurde gitaren, een electronisch ritme en de bezwerende zang maken het een zeer onheilspellend nummer.
'Black Eyes' begint als Engelse folk met jankende violen, om daarna een dramatische wending te nemen richting soundtrack-achtige sferen om vervolgens weer klein te eindigen, machtig! 'My Oh My' verschaft vervolgens even wat broodnodige lucht alvorens het album met het gedreven uptempo 'All We All' tot een einde komt.
Emanuel and the Fear is een must voor de indieliefhebber. Het is bijzonder knap dat de band ondanks haar enorme bezetting nooit de zaak volpropt, maar keurig in dienst van de composities blijft spelen. Live schijnt de band een sensatie te zijn, dus gaat dat zien in de Ekko te Utrecht op 5 oktober. Het album verschijnt op 14 september.
Nations Afire - The Ghosts We Will BecomeDe naam Nations Afire zal een aantal mensen niet bekend in de oren klinken,...
The Vagary - The Vagary The Vagary is een jonge Nederlands band die zich met een demo met drie...