Er heeft altijd al een donkere toon in haar muziek verstopt gezeten, maar die zat op What We Lose In The Fire, We Gain In The Flood nog weggemoffeld onder bij vlagen blije pianomuziek, zoals in ‘Let The Record Go’ en ‘Numbers Don’t Lie’. Het was een mix tussen Kate Nash en Florence and the Machine, die nog kon fungeren als de soundtrack voor een vrolijke nazomeravond in het park.
Maar dat vrolijke is er vanaf. Dit is een album dat voortkomt uit frustratie. Frustratie gericht op de hele wereld. Burhenn verwoordt dit het beste in het titelnummer: “I'm calling on my generals, my daughters, my revolutionaries, we got strength in numbers, and they're going to pay for it”. Agressieve teksten voor iemand die pacifisme hoog in het vaandel heeft staan.
Het tweede album van The Mynabirds kent naast de activistische en boze teksten een bredere instrumentatie dan het debuut. Er is meer variatie, meer hints van een act als PJ Harvey en nog sterker de invloed van Florence and the Machine, al ontbreekt het op dat vlak aan bombast. Tien nummers lang is er genoeg te ontdekken. Van het meeslepende ‘Karma Debt’ tot het poppy ‘Radiator Sister’, van het bijna dansbare ‘Body Of Work’ tot de bluesy afsluiter ‘Greatest Revenge’. Het is een veelbelovend tweede album van The Mynabirds.
Chris Smither - Hundred Dollar ValentineBluesartiest Chris Smither draait al heel wat jaartjes mee. De artiest...
Tremonti - All I Was Mark Tremonti is bij de door hem opgerichte bands Creed en Alter Bridge al...