Linkin Park - Living Things Recensie op Podiuminfo

2012-08-02 Living Things is de vijfde studioplaat van Linkin Park. In 2000 brak de band door met debuut Hybrid Theory. Die plaat, waarop energieke, korte nu-metalsongs stonden, sloeg in als een bom, mede door de wereldhit ‘In The End’. De combinatie van nu-metal, hiphop en elektronica sloeg bij een groot publiek aan. Met het tweede album Meteora werd dit succes nog eens dunnetjes overgedaan.

Hierna leek het een aantal jaren of de band een soort van identiteitscrisis onderging; de twee albums die volgden klonken stukken minder energiek en ook sloeg de band met voorlaatste album A Thousand Suns een weg in waar niet veel fans op zaten te wachten: minder rock, meer elektronica en langere nummers op een heus conceptalbum. De band heeft inmiddels een twijfelachtige status. Aan de ene kant mag je het als serieuze muziekliefhebber bijna niet goed meer vinden. Aan de andere kant kan men stellen dat ze zich ontpopt hebben tot één van de betere livebands van het genre (getuige het sterke optreden op Pinkpop dit jaar). Soit, tijd voor album nummer vijf.

De fans kunnen gerust zijn: Linkin Park heeft zichzelf grotendeels teruggevonden, lijkt het. De energie is er weer, de nummers zijn weer ultrakort (allen onder de vier minuten), Chester Bennington schreeuwt weer als vanouds en ook is er weer meer balans tussen gitaren en elektronica.
De band gaat ook met de tijd mee; zo zijn er hier en daar vleugjes dubstep te horen. Er staan weer een aantal potentiële hits op en vele malen belangrijker: de band klinkt weer relevant.

De schijf opent met het ouderwets sterke ‘Lost In the Echo’ en ook de nummers erna doen vermoeden dat dit hun sterkste plaat sinds Meteora zou kunnen zijn. Moeiteloos schakelt de band van het folk(!)-achtige ‘Castle Of Glass’ (overigens de eerste echte verrassing) naar het snoeiharde en ultrakorte ‘Victimized’. Dit zorgt ervoor dat de aandacht van de luisteraar niet verslapt.

Helaas gaat het tempo tijdens de laatste vijf nummers behoorlijk omlaag en daarmee ook de kwaliteit. Dit zorgt ervoor dat de luisteraar achteraf toch niet met een compleet voldaan gevoel achterblijft. Overproductie ligt op de loet en een meer organische sound zou de band hier en daar misschien goed kunnen doen. Je zou kunnen zeggen dat dit album voor de band een stapje terug is, maar beter een veilig maar redelijk consistent album dan een experimentele draak.

Recensent:Etan Huijs Artiest:Linkin Park Label:Warner Music Benelux