.jpg)
2012-09-07
De grote hit van vorig jaar, te weten ‘Somebody That I Used To Know’ van Gotye, lag al een hele tijd klaar. Te wachten, een beetje stof te vangen. Want er ontbrak iets. De vocalen voor het derde couplet lagen al klaar, maar de Australisch/Belgische songwriter kon geen zangeres naar zijn hart vinden. Stuk voor stuk werden de meisjes afgewezen. Totdat, note bene in Australië de van origine Nieuw-Zeelandse Kimbra werd opgeduikeld. De zangeres beschikt over een bijzondere, unieke vorm van schoonheid en heeft een stem die daar perfect bij past. Apart, maar wel opwindend mooi. En dus kwam ‘Somebody That I Used To Know’ op de markt als Gotye (ft. Kimbra).
Na die hit werden er al flink wat singles gelanceerd op het internet en aan de voor ons exact andere kant van de wereld. Het succes van Kimbra mocht niet uidoven en vandaar dat er nu Vows ligt. Een prima debuutplaat, gefocust op de zangeres genaamd Kimbra Johnson.
De meest duidelijk omschrijving die gegeven kan worden aan het album is luxe. De plaat kenmerkt zich door riant opgezette composities, ruimtelijke songs en bovenal een paleiselijke zang. Een royaal album, als een overdreven luxe cruise of een perfect onderhouden 18e eeuws Frans kasteel.
Het is het soort van luxe waar je je lekker mee kan laten overgieten. Onder het gecombineerde motto ‘het mag wat kosten’ en ‘kwaliteit heeft een prijs’ lijkt het album opgezet. De veelal rustgevende nummers hebben een eigen quirkyness die perfect past bij de ietwat eigenaarde stem van Kimbra. De zangeres beschikt over een arsenaal aan intonaties en heeft een immens bereik. Zo weet Kimbra in bijvoorbeeld ‘Old Flame’ een laag refrein moeiteloos te zingen met veel lucht in haar stem, maar pakt ze het refrein schaamteloos een paar octaven hoger en heel wat pregnanter. Tegelijk wisselt ook de muziek verschillende stijlen af. Van bijna klassieke Zuid-Amerikaanse sounds tot poppy ondergrond. Het algemene gevoel en de sound van het album worden echter niet vergeten en dus niet losgelaten.
Vows is verre van mainstream en dat is maar goed ook. Deze dame heeft namelijk meer in haar mars dan de mainstream van haar zou vragen. Dat neemt niet weg dat de muziek en ook haar vocalen geen herkenbare elementen – zoals op RnB-lijkende beats en dj-achtige elektronica – bevatten. Maar het is met meer klasse opgezet.
Vows is een Rolls Royce onder de albums. Rijk. Mooi. Gepolijst. Voor sommigen is die luxe niet weggelegd. Dat is juist goed. Niet iedereen rijdt zo’n wagen, niet iedereen draagt zijde, niet iedereen drinkt dure wijn. Maar voor de mensen die dure wijn kunnen smaken, is de aankoop van een flesje Kimbra een aanrader.
(2012).jpg)
Happy Mondays - Call The Cops (Live In New York 1990)De Happy Mondays staan in de jaren ’80 en vroege jaren ’90 aan de basis van...
.jpg)
Richard Marx - Inside My head Adult Contemporary Music , ken je die term? Een term die voor radiozenders...