2006-03-24
Wanneer The Gathering er de afgelopen tien jaar, in navolging van album Mandylion en hitsingle Strange Machines, voor had gekozen om hetzelfde muzikale pad te blijven bewandelen, dan was het verschijnen van het nieuwe album Home zeker weten een gigantisch media-spektakel geweest. Compleet met een vooruitlopende single in de Top 40 en een bijbehorende spetterende high-rotation promotie video op TMF, MTV en The Box. Maar, niets van dat. Eigenzinnig koos de band eind jaren negentig immers voor een meer ingetogen en experimentele aanpak en dito sound. Los van commercieel winstbejag zocht de band telkens muzikale grenzen op en liet de GothPop/MetalPop-sound voor wat het was. Al een aantal albums lang brengt de Nederlandse band technisch prachtig uitgevoerde hypnotiserende soundscapes en dromerige rocknummers met slechts hier en daar nog een snufje ‘metal’.
Liefhebbers van de laatste wapenfeiten van The Gathering kunnen Home natuurlijk gewoon blind aanschaffen en er zeker weer datgene van hun gading op terugvinden. De band heeft zich op Home niet bediend van een compleet andere sound en is daarmee een logisch vervolg op voorgangers als If_Then_Else en Souvenirs. De sensueel groovende openers Shortest Day en In Between en het prachtig dreigende Alone maken meteen duidelijk dat er weer een bonte verzameling ingetogen rockende en bezwerende soundscapes op de grens van (trip)rock en experiment aan ons voorbij zal gaan trekken. Ook dankzij de wederom prima vocale prestaties van zangeres Anneke van Giersbergen ben ik aanvankelijk helemaal mee.
Maar er is helaas ook slecht nieuws. Na het meeslepende A Noise Severe en de ingetogen piano-ballade Forgotten lijkt de koek een beetje op. Waar op de eerste helft van het album slechts Waking Hour niet echt weet te boeien, lijkt de tweede helft van het album omgekeerd evenredig van aard. De tracks zijn en blijven, ook na herhaalde luisterbeurten, ineens vervelend (Solace), saai (The Quiet One, Forgotten Reprise) en in het beste geval slechts herhalingen van eerdere songs (Your Troubles Are Over heeft bijvoorbeeld hetzelfde ‘Cranberries-gevoel’ als In Between). Enkel de titeltrack, het dromerig slepende Home weet me naar het einde toe nog echt te bekoren.
Een zestal goede tot prima tracks kunnen helaas niet voorkomen dat het album als geheel maar niet wil beklijven en af en toe echt wegzakt naar een nogal braaf, middelmatig en inwisselbaar niveau. Slecht is het album allerminst, verre van zelfs, maar Home is overall ook niet die urgente, spannende en spetterende plaat geworden die het, gezien een aantal sterke nummers en bergen potentie, wel degelijk had kunnen zijn.
XBOX - Fifa Street 2De voetbalwereld en de game-industrie blijken goed samen te gaan. Ieder jaar...
TeaSeR - Including the Hitsingle Teaser Including The Hit Single... Ik krab me even achter de oren... Een hit...