Rumer - Boys Don`t Cry Recensie op Podiuminfo

2012-08-14 Ineens was ze daar; Rumer. Met Seasons Of My Soul stond de hedendaagse Karen Carpenter uit het niets op de tweede plaats van de Nederlandse Album Top 100 en werd ze overladen met lofuitingen in Engeland en Nederland. Vooral het warme en rustgevende stemgeluid van Rumer blijkt een verademing. Maar ook haar zelfgeschreven odes aan haar voorbeelden mogen er stuk voor stuk zijn. Haar nieuwe album Boys Don`t Cry bestaat wederom uit odes. Ditmaal kiest ze echter uitsluitend voor materiaal van anderen.

Zoals de titel al doet vermoeden zijn de odes ditmaal aan mannelijke singer/songwriters. Grote namen uit de jaren `70 zoals Isaac Hayes, Todd Rundgren, Hall & Oates en Gilbert O`Sullivan passeren de revue. In plaats van simpelweg voor de grote bekende hits te kiezen, besloot Rumer iets dieper te graven in het oeuvre van de heren. Dat levert een fraai geheel op, waarbij de songs allemaal voorzien zijn van het sausje wat we kennen van het debuutalbum. Bacharach-achtige arrangementen, met daarboven op dan die zoete, warme stem van Rumer.

Normaal gesproken moet je je afvragen wat de meerwaarde precies is van een coveralbum, maar de respectvolle uitvoeringen van Rumer zorgen er voor dat je op zoek gaat naar de originele versies. Zo ook bij ‘Travelin’Boy’ van Paul Williams. Schitterend aangekleed door Rumer en Steve Brown, die ook de productie van Seasons Of My Soul voor zijn rekening nam, zorgt de song voor een flinke dosis kippenvel, en dat neemt alleen maar toe als je het hartverscheurende origineel hoort. Waar de nadruk ligt bij de obscure liedjes van de singer/songwriters uit het verleden, is Hall & Oates` ‘Sara Smile’ een stuk bekender. Het is de keuze van de platenmaatschappij, en eigenlijk ook het buitenbeentje in het geheel. Net iets te bekend, net iets te dik er bovenop.

Soms is het resultaat beter dan het origineel, voor zover je over beter kan spreken natuurlijk. Isaac Hayes` ‘Soulville’ is bij Rumer net even wat dikker aangezet, waardoor het geheel nog soulvoller is. Bij ‘Flyin’Shoes’ van Townes van Zandt weet Rumer de country-feel te behouden, terwijl ze de klank met haar stem een stuk zachter en vriendelijker laat klinken dan het origineel.

Boys Don`t Cry is wederom een prima visitekaartje. Steeds meer kenners raken overtuigd van haar kwaliteiten. Het zou echter wel fijn zijn als ze voor het volgende album weer eigen materiaal zou schrijven. De mythe dat mannen nooit huilen, kan na Boys Don`t Cry in ieder geval de kast weer in.

Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Rumer Label:Warner Music Benelux