Anderhalf jaar vertoefden ze in de studio voor hun debuutplaat, waarbij ze geassisteerd werden door producer Marcus Paquin, die ook een vinger in de pap had bij het opnemen van verschillende Arcade Fire albums. De baritonstem van zanger Michael P. Falk loopt als een rode draad door de uiteenlopende nummers en doet meteen denken aan Tom Smith van Editors. Daar houdt de vergelijking ook meteen op, want de muziek van Les Jupes is een tandje spannender en meer divers. Zo variëren de onderwerpen van Chicago tot iemand met een eetstoornis, en depressie tot Nikita Chroesjtsjov. Het is, zo omschrijft de band zelf, “modern music for people living in the past”.
Modern Myths opent met het niet heel vernieuwende ‘Myth #3 (The Mountain)’. Maar ‘One Solemn Oath’ daarna is meteen raak. Het mooiste nummer van het album, over verlangen naar een beter leven, begeleid door dreigende gitaren. Intiem, melancholisch, vrolijk en krachtig. Prachtig wanneer die vier samenkomen. Het beste moment van Modern Myths is dan eigenlijk al geweest, met nog acht nummers te gaan. Maar ook daarvan zijn er een aantal heel sterk. ‘A Caveman Returns Home To Find The Fire Has Gone Out’, bijvoorbeeld. ‘Mathematics’ heeft het meest catchy refrein en ‘Awake, My Ghost!’ is de grootse afsluiter.
Les Jupes heeft met Modern Myths een fijne debuutplaat afgeleverd. De gitaren zijn vaak aanzwellend, de muziek sfeervol en de drums hard en dreigend, maar depressief en te zwaar is het nooit. Indruk maken doet het echter wel. En dat is altijd goed.
The Waxbills - When Love ComesAls je niet uit Canada komt of een enorme affiniteit hebt met Canadese...
Don Niño - In The Backyard Of Your Mind Hij zit al ruim twintig jaar in het vak en toch is het niet onlogisch als...