Als we de EP meetellen is dit album na Strange Fruits And Undiscovered Plants en Orchards/Lupine inderdaad nummertje IV. De titel doet meteen denken aan het legendarische album van Led Zeppelin. Een band waar DeWolff ongetwijfeld inspiratie de vandaan haalt, evenals bij bands als The Doors en Pink Floyd. De vergelijkingen zijn inkoppertjes en al veel vaker gemaakt, maar ter verdienste van DeWolff.
En waarom? Omdat DeWolff psychedelisch bluesrockt, oorstrelend het Hammond-orgel bespeelt en omdat IV ontaardt in een rock-opera. Want de tweede helft van het album bundelt zeven nummers onder de titel ‘A Mind Slip’. Deze beslaat een hele kant van een langspeelplaat. Een soort cd in een cd dus, die meeslepend, episch en experimenteel klinkt. Het doet denken aan een live concert van DeWolff, waar nummers vaak worden uitgebouwd tot versies van tien minuten á een kwartier. Voordat ‘A Mind Slip’ aanvangt, zijn er zes liedjes te horen die los van elkaar staan. Pareltjes als ‘Six Holes & A Ghost’ en het schitterend opbouwende ‘Northbound’. Een hoogtepunt.
Het werd DeWolff in het verleden wel eens verweten dat het een veredelde coverband is van hierboven genoemde bands. Met IV komen ze van dat imago af. IV is DeWolff ten voeten uit. Pablo van de Poel toont zich op IV een prima zanger en de veelzijdigheid van alle drie (ook Luka van de Poel en Robin Piso) is te zien aan de reeks instrumenten achter hun namen. IV is orkestraal, groots en intiem tegelijk. Maar vooral het ultieme DeWolff geluid.
Darrell Scott - Long Ride HomeNaast songwriter en zanger is Darrell Scott vooral ook...
The Black Swans - Occasion for Song Op het eerste gezicht lijkt de albumhoes van Occasion For Song nogal...