Fozzy - Sin And Bones Recensie op Podiuminfo

2012-09-13 Het Amerikaanse Fozzy is in Europa maar matig bekend, maar doet het in het thuisland heel wat beter. Ongetwijfeld heeft dit te maken met het feit dat World Wrestling Entertainment(WWE) ster Chris Jericho zanger van deze, door Stuck Mojo gitarist Rich Ward opgerichte, band is. Behalve aardig worstelen kan de man zonder meer prima zingen.

Sin And Bones is het vijfde album van het vijftal die ons een mix bezorgt van metal, hardrock en powerballads. De originaliteitsprijs krijgen ze niet voor het wat gedateerde geluid van de band, maar omdat de songs in de meeste gevallen goed in elkaar steken scoort Fozzy met deze plaat een voldoende.

Talloze albums vol met dit soort muziek zijn ons in de loop der jaren gepasseerd en ook Sin And Bones zal wat dat betreft geen grote rimpelingen in de muziekvijver veroorzaken. Het neemt niet weg dat een nummer als ‘A Passed Life’ werkelijk hemeltergend mooi is. Het nummer begint als een rustige, wat droevige ballad en heeft een daverend slotakkoord. Daar tegenover staan wat meer cliché songs als ‘She’s My Addiction’ en ‘Spider In My Mouth’ dat een prachtig refrein heeft. Overigens doet de band hier soms wel wat aan Winger denken, wat behalve door de koortjes ook door de doorleefde stem van Jericho komt. In ‘Sandpaper’ komt gelijk de naam Skid Row opborrelen, hoewel dit nummer wel heel erg doorsnee is.

Rich Ward is een prima gitarist wat hij mooi laat horen met zijn inventieve spel in het springerige ‘Blood Happens’, waarin hij ook nog voor de grunt zorgt. In het ruim elf minuten durende epos ‘Storm The Beaches’ kruipt Jericho in de huid van een oorlogsveteraan die aan de invasie van Europa meedeed. Het levert een verhalend nummer op dat je eerder van Iced Earth zou verwachten dan van Fozzy. Het fraaie epische stuk sluit het album af zodat het je met een goed gevoel achterlaat. Dit prachtige werkje is samen met ‘A Passed Life’ het absolute hoogtepunt van de plaat.

Het vijfde album van dit Amerikaanse hardrock gezelschap is zeker niet onaardig, al is het de vraag hoe ver de band was gekomen zonder de bekende worstelaar. De plaat zorgt in ieder geval voor ruim vijftig minuten vermaak en vooral die twee hele goede songs maken dat het kwartje net de goede kant op valt.

Recensent:Jan Didden Artiest:Fozzy Label:Century Media