Op Blood is zo goed als niets meer over van de furieuze metalcore waar de band in het verleden furore mee maakte. Gelukkig klinkt de band nog steeds in de meeste nummers intens, al doet de band inmiddels nog het meest aan Guano Apes denken. De strakke met veel elektronica en laag gestemde riffs doordrenkte muziek wordt door Nina van geweldige vocalen voorzien. Hoewel de screams eigenlijk alleen nog maar in het ouderwets harde ‘Comanche’ zijn te horen, zingt ze nog steeds heel pittig, maar weet dat af te wisselen met emotionele en verleidelijke zang. Hierdoor luistert het album prettig weg en gaat het ongetwijfeld een groot publiek aanspreken.
Nina omschrijft de verandering van stijl als volgt:"I knew that I wanted this album to bring out elements we’ve never shown before. This alluring darker, sinful side of us that no one has ever seen". De spijker op zijn kop als je naar de plaat luistert, want inderdaad staan er behoorlijk desolaat klinkende gedeelten op de plaat. Zoals in de opener ‘Rise With Me’ of in de ballad ‘The Blood Legion’. Daartegenover staat de rapzang in het afwisselende ‘Blood’ dat inderdaad het meest aan Guano Apes doet denken. Maar ook de zware riff in ‘Adrenalize’ mag er zijn. Het is de zwaarte van de riff die in combinatie met Nina’s verleidelijke zang het nummer naar grote hoogte stuwt. In ‘Whore’ bezingt ze bijna wanhopig huilend haar problemen met een voormalig vriendje. In het intense, bol van de elektronica staande ‘You’re Gonna Listen’ is Nina weer bijzonder strijdbaar. "I’m a slave for music, fuck me now" kirt ze terloops nog even in het dertig seconden durende tussenstukje ‘It Is Written’. Hierna knalt het werkelijk hemeltergend mooie ‘Burn’ los, dat met een rustig couplet en een goddelijk refrein gezegend is en dat samen met het bijna dansbare ‘Scarlet’ het absolute hoogtepunt van de plaat is.
Metalcore puristen zullen In This Moment aan de schandpaal nagelen omdat de band duidelijk voor een commerciëlere weg heeft gekozen en in feite niets meer met die muziekstijl van doen heeft. Maar wanneer je voorganger A Star-Crossed Wasteland beluistert hoor je dat Blood in de ontwikkeling van de band past en een volkomen natuurlijke opvolger van dat album is. Blood is dan ook een plaat die je bij je ballen grijpt en niet meer loslaat, en waarvan elk nummer een schot in de roos is. Prachtig!
John Coffey - Bright CompanionsDe Utrechtse formatie John Coffey liet op de afgelopen editie van Eurosonic...
Fozzy - Sin And Bones Het Amerikaanse Fozzy is in Europa maar matig bekend, maar doet het in het...