.jpg)
2012-10-15
Sommige mensen met obsessieve trekjes en een nogal duister, solitair karakter gaan mensen vermoorden. Doen ze. Anderen storten zich in muziek. Dat laatste deed Anna Aaron, al zullen we waarschijnlijk nooit weten of ze ook het eerste ooit eens heeft uitgeprobeerd. Het blijkt in ieder geval niet uit haar nieuwste album Dogs In Spirit, al staat Aaron zelve wel met bloed overgoten op de albumcover. Tja, Aaron is een aparte. De 26-jarige jongedame uit Zwitserland studeerde filosofie en Duits en verloor zich in de wereld van mythologie, goden en demonen en navenante bovennatuurlijke zaken. Het behoeft geen uitleg dat juist die thema’s ook terugkomen op Dogs In Spirit.
Het zijn geen toegankelijke thema’s. Tel daar nog eens bij op dat Aaron zelf ook niet bepaald een rechtlijnig denkend persoon lijkt te zijn en de moeite om dit album te doorgronden is duidelijk. Sterker nog, dit album is waarschijnlijk alleen te begrijpen als je in het hoofd van de Zwitserse zou kunnen kijken.
De ondoorgrondelijkheid van het album blijkt niet alleen uit de thema’s, maar ook uit de manier waarop het hele album in elkaar zit. Ontzettend drone-achtige liedjes worden afgewisseld met bijna kerkelijke nummers. En kijk niet vreemd op als er dan een opgewekt doch duister poprock-liedje volgt. Nee, er zit geen duidelijke lijn in Dogs In Spirit, net zo min als dat die er zit in het ritme, het gebruik van instrumenten en dergelijke. Alleen de piano is een echt vaste waarde.
Vreemd genoeg geven juist al die onbestemde factoren dit album iets mystieks. Je blijft ernaar luisteren om toch te snappen wat er gebeurt. En daarbij staan er verdomd mooie liedjes op Dogs In Spirit. Neem nou ‘The Drainout’, een heel ingetogen maar snijdend liedje. Het geeft je kippenvel. Een heel ander liedje is het schijnbaar opgewekt ‘Queen Of Sound’, met een heerlijk dansbaar refreintje. Let wel, als je de tekst mee gaat lezen, snap je ineens geen snars meer van dit nummer. Wel krijg je een inkijkje in de fantasiewereld van de in dit geval, uiterst beeldend, schrijvende Aaron.
Zoals gezegd, juist het mystieke maakt Dogs In Spirit. Is het allemaal te volgen? Nee, dat zeer zeker niet. Maar het klinkt op wat missertjes na als een klok. Een gevaarlijk plaatje, al met al. Maar wel goed.
.jpg)
Hans Chew - Tennessee & Other StoriesDe uit New York afkomstige Hans Chew timmerde jarenlang aan de weg als...
.jpg)
John Coffey - Bright Companions De Utrechtse formatie John Coffey liet op de afgelopen editie van Eurosonic...