Dit nieuwe geluid is lastig te bevatten. Op een nummer als ‘Sun’ baseert de organist zich op een funky basisritme. Dit wordt gecombineerd met een rapper halverwege. Het gevolg is een weinig boeiend nummer waarbij de funk niet weet over te slaan. Tijdens de meer opzwepende remix van Simon Akkermans, tegen het einde van de plaat, lukt dit wel.
Tijdens ‘White Butterfly’ wordt er geprobeerd een gospelnummer neer te zetten. Iets wat ook gepoogd wordt op ‘Song For E’. Pas halverwege, wanneer Carlo er een naar Afrobeat neigend ritme in gooit, weet het nummer iets tot leven te komen. Binnen een bestek van acht originele nummers probeert Carlo De Wijs alle variaties binnen het soul en funk spectrum uit.
Tijdens het beluisteren van Introducing New Hammond Soul valt het Hammond orgel zeker duidelijk te horen. Waar normaal gesproken de Hammond schittert in een keihard jankend, naar het agressieve neigend, geluid blijft Carlo De Wijs hier overal binnen de veilige zone. Ook voor de verscheidene gastvocalisten is er een veilige weg gekozen. De zangeressen worden gekenmerkt door een hoog talentenjacht gehalte. Vocaal ongetwijfeld prima in orde, maar de stem zelf ontbreekt het aan persoonlijkheid. Daardoor, en het gebrek aan een duidelijk lijn op de plaat, weet Introducing New Hammond Soul geen seconde diep binnen te dringen.
Stinking Lizaveta - 7th DirectionInstrumentale muziek is altijd lastig om te beoordelen. Te vaak worden...
Samuel Yirga - Guzo Al op jonge leeftijd was Samuel Yirga ervan overtuigd dat hij de beste...