Het album begint met de titeltrack die typische country elementen bevat zoals samenzang en banjo. Toch heeft het ook een soul sound dankzij zangeres Yolanda Quartey. De sensationele stem van deze dame zou een lied van Frans Bauer nog soul zou kunnen geven. Alleen al om die reden ben je geneigd deze band in eerste instantie een soulband te noemen. Een bijzonder sterk begin dat je meteen naar meer doet verlangen. Verder luisterend wordt je gelukkig niet teleurgesteld. Ook de andere tracks hebben die fijne gemoedelijke sound. Er worden wel telkens andere accenten gelegd, waardoor het zeker geen eenheidsworst wordt. ‘I’ll have mercy’ is bijvoorbeeld een meeslepende soulballad. ‘Laugh Like You’re Mad’ doet eer aan de countryrocktraditie van Gram Parsons en dergelijke artiesten. Na het vlotte 'Gravy Train’ komt het meer beladen galmende ‘Hollow Eyes’. Een van de meest opvallende songs is het luchtige 'Missy', catchy als een koortslip, maar toch om te zoenen. De afsluiter ‘High And Dry’ is een trage track waarin lekker ouderwets op het randje van de drum wordt getikt.
Er is bijzonder weinig niet goed aan The Pines. Stuk voor stuk integere songs die goed gespeeld en zo mogelijk nog beter gezongen worden. Een misser heb ik niet gehoord. Wel hoorde ik een evenwichtige mix van songs die verwant zijn, maar niet hetzelfde. Elementen van soul, country en folk versmolten tot een puike plaat. Het onderscheidende element is ongetwijfeld Yolanda Quartley. Tot nu toe voor mij beslist een van de beste albums van dit jaar.
John Mayer - The Complete 2012 Performances CollectionHet is niet te geloven. Het complete overzicht van John Mayer live in 2012,...
Dowzer - Facing Paper Tigers Het is en blijft een leuk en sympathiek bandje dat Weezer. Waar zij inmiddels...