The Script - #3 Recensie op Podiuminfo

2012-09-15 Toen het eerste album van de Ierse band The Script uitkwam werd in de recensie op deze website al aangehaald dat het met The Script wel eens twee verschillende kanten op zou kunnen gaan: ze kiezen voorgoed voor de gitaarsound of gaan in plaats daarvan de commerciële kant op. Hoewel opvolger Science & Faith ons nog even liet schipperen kan nu dan werkelijk de balans worden opgemaakt. Wat The Script op #3 laat horen is nog commerciëler en poppier als op de voorgaande twee albums.

Het eerste dat opvalt aan #3 is namelijk de gelikte productie. Op opener ‘Good Ol’ Days’ is op de achtergrond zelfs een joelende menigte te horen. Uiterst misplaatst en wrang in termen van geloofwaardigheid. Er sijpelt zelfs iets van grootheidswaanzin in door. Eerste single ‘Hall of Fame’ staat wat dat betreft voor alles wat The Script op #3te bieden heeft. Een gelikt en voorspelbaar popgeluid dat hier en daar opgeleukt wordt door R&B invloeden. Vooral in de vorm van de rapkunsten van zanger O’Donoghue en gastrapper Will.i.am in het geval van ‘Hall of Fame’.

Op ‘If You Could See Me Now’, een ode aan O’Donoghue’s overleden vader en Sheehan’s (gitarist) overleden ouders, doet eerstgenoemde zelfs even terugdenken aan een jonge Eminem. Kenmerkend voor de mindere nummers op #3 is ‘Give The Love Around’. Elk sprankje gevoel ontbreekt namelijk in de nogal pathetische song die nogmaals fijntjes duidelijk maakt dat het The Script aan de nodige geloofwaardigheid ontbreekt. Nummers als ‘Millionaires’ & ‘No Words’ zijn qua opzet en performance namelijk zeker niet slecht, het grootste manco is in plaats daarvan misschien wel de grote inwisselbaarheid van de nummers. Je krijgt het gevoel het allemaal al eens eerder gehoord te hebben.

Bij The Script fans zal de derde plaat van het drietal er hoe dan ook als zoete koek ingaan. Hoewel de band sowieso al niet het adres was voor diepgaande en emotionele songs verwacht je als kritisch beschouwer toch een soort natuurlijke ontwikkeling te ontdekken. In dat licht is #3 zonder meer een stap terug. Mede omdat de band in het verleden heeft aangetoond de capaciteiten te bezitten om goede popsongs te schrijven. Op #3 laat The Script die kwaliteiten te weinig floreren en verzandt in plaats daarvan in het maken van simpele popnummers met een schrijnend gebrek aan originaliteit.

Recensent:Mick Claessens Artiest:The Script Label:Sony Music Entertainment