.jpg)
2012-09-20
De Zweedse Linnea Olsson moet tijdens de jongste editie van Lowlands in een wereld van contrasten geleefd hebben. In de middag stond ze op eigen benen, als singer-songwriter, haar kunsten te vertonen op het podium, terwijl ze enkele uren later als celliste betrekkelijk anoniem onderdeel uitmaakte van de begeleidingsband van Ane Brun. Het leven van een beginnend muzikante op eigen benen is zwaar, lijkt ze ons met haar albumnaam duidelijk te willen maken. Alhoewel de laatste zin natuurlijk vraagt om een losse interpretatie, is zwaar wel de manier waarop de sound van Ah! omschreven zou kunnen worden. Ze begeleidt zich niet zoals de doorsnee singer-songwriter op gitaar of piano maar bedient zich van een cello. Dat maakt haar meteen een uniek lichtpuntje in de uiterst grote pool van vergelijkbare singer-songwriters. Juist datzelfde instrument geeft de sound van Olsson echter ook een uiterst zware en weemoedige lading die niet altijd even positief uitpakt. Het hele album blijft namelijk een beetje vlak en de meeslependheid is vaak te gering op een ’sfeerplaat’ als deze.
Instrumentale nummers als ’Goodbye’ en het mooie filmische ‘The Ocean’, waarop we bijna alleen de cello horen, wisselen zich af met lichtere nummers als ‘Dinosaur’. Tijdens laatstgenoemde weet ze voor het eerst te verrassen met een door meerdere strijklagen gedragen nummer dat ergens doet denken aan het geluid van Arcade Fire en Fanfarlo. Hier en daar hoor je haar mooie ietwat hese stemgeluid en is er het vernuftige gebruik van de looprecorder. Jammer genoeg laat ze op te weinig momenten horen echt diepgang in haar arrangementen te kunnen leggen, zoals ze dat bijvoorbeeld wel doet op afsluiter ’The Ocean’.
Het talent van Olsson is onmiskenbaar vervat in haar muziek en gezien haar potentie zal ze waarschijnlijk ook nog wel hoge ogen gaan gooien, terecht ook. Bij het beluisteren van Ah! krijg je desalniettemin het gevoel dat Olsson je op krampachtige wijze probeert in te palmen. Tijdens de instrumentale stukken raakt ze de luisteraar namelijk iets te snel kwijt omdat het eenvoudigweg niet spannend en meeslepend genoeg is. Te prijzen is ze echter ook, haar gehele muziekstijl valt maar met weinig anderen te vergelijken en zeker uit artistiek oogpunt is ze hoe dan ook een verrijking. En dat is zeker als singer-songwriter meer uitzondering dan regel.
.jpg)
Diplo - Express Yourself EP Diplo . De naam mag inmiddels wel gevestigd zijn. Ook bij de mensen die niet...
The Script - #3 Toen het eerste album van de Ierse band The Script uitkwam werd in de...