Dat hebben de mannen van de Nederlandse punkgroep Sidewalk ook goed begrepen en laten we wel wezen: de muziek die deze heren maken is in feite een muzikale variant van deze zo kenmerkende techniek om iemand te pijnigen.
Alleen waar Chuck Norris zijn trapjes behoorlijk aankomen bij de ontvangende partij, komt de muziek van Sidewalk maar matig over. Ja, de punkrock van de mannen is best vermakelijk, maar op één of andere manier is het allemaal niet zo geloofwaardig. Na een aantal luisterbeurten valt de vrij pijnlijke conclusie te trekken die luidt: ”I’m Not Buying It’’.
Dat ligt vooral aan het feit dat de teksten en de vocalen tegenvallen. Het is dertien in een dozijn, het springt er niet uit. De humoristische noten zijn net niet grappig, de agressie is geveinsd, de urgentie is middelmatig. Het is allemaal best lekker aan het hobbelen, maar het raast niet. Het is niet melodieus, maar het ragt ook niet. Oftewel: het grijpt je niet.
Zelfs de ode aan de man die de cover siert komt niet lekker over. Tja, Chuck Norris is een held en zou mij tegen de grond slaan en mij laten huilen om mijn moeder. Dat biedt een prima mogelijkheid voor een hilarische tekst, maar het lijkt de mannen van Sidewalk niet gegund om daarmee op de proppen te komen.
Daarbij lijken de zeven songs op deze EP nogal op elkaar. Het is allemaal hetzelfde met slechts een enkele opleving hier en daar, zoals het middenstuk van ‘Wish You Well’. Het is echter te weinig om echt van overeind te veren.
Tender Trap - Ten Songs About GirlsVergis je niet in de naam. Tender Trap is een andere band dan The Temper...
The Fruitmachine - The Fruitmachine EP The Fruitmachine bestaat uit drie jongens uit het Noord-Hollandse Andijk....