.jpg)
2012-10-18
Erg productief kunnen we Iris DeMent niet noemen: haar laatste twee albums hebben beide acht jaar op zich laten wachten. Haar voorlaatste album Lifeline was nog een gospel album vol met covers en nu is er, na acht jaar dus, Sing The Delta. Er is dus eigenlijk na 16 jaar weer een album met eigen nummers. Het is overigens niet zo dat mevrouw DeMent in de tussentijd stil heeft gezeten, of jaren lang alleen met dit album bezig is geweest. Ze is regelmatig te horen op albums van andere artiesten, zoals John Prine, Steve Earle en Josh Turner en trad daarnaast ook gewoon op. Iris DeMent begon op haar vijfentwintigste liedjes te schrijven en bracht in 1992 haar debuut Infamous Angel uit en heeft nu met Sing The Delta haar vijfde album uitgebracht. Ze behoort tot ‘de groten’ in de country- en folk wereld. Haar stem is scherp en helder en is uit duizenden te herkennen. Een stem waar je van houdt of die je niet kan uitstaan. Haar songteksten zijn soms maatschappijkritisch, gaan soms over religie, maar zijn (gelukkig) soms ook ongecompliceerde countryliedjes.
Sing The Delta is een prettig album, met een beetje een soul- en blues inslag, maar uiteraard ook met de onvermijdelijke country. De basis van de liedjes op dit album is veelal gebaseerd op piano, zoals ook op albumopener ‘Go On Ahead And Go Home’ met een swingende pianopartij, die doet denken aan het pianowerk van Randy Newman. Als de band wat later in valt weet je meteen dat dit een heel fijn album is. De muzikanten doseren hun partijen, waardoor je korte en interessante solo’s hoort van gitaar, Hammondorgel en piano.
De gospel ‘The Kingdom Has Already Come’ is lekker slepend gespeeld en prachtig gezongen en wordt vervolgens opgevolgd door het snellere nummer ‘The Night I Learned Not To Pray’. Buiten dat deze twee nummers twee verschillende boodschappen verkondigen, is met name de uitvoering een wereld van verschil. ‘The Night I Learned Not To Pray’ is zonder piano, maar met akoestische gitaar, dobro en andere folk-instrumenten een heerlijk luchtige folk met een zwaarmoedige tekst.
Titelnummer ‘Sing The Delta’ wordt vervolgens weer op piano ingezet: een klagend gezongen blues, dat aanvankelijk een wat saai nummer is, maar opeens komen er blazers bij die het nummer geweldig af maken. Die blazers zijn gelukkig later op het album nog vaker te horen. Op het nummer ‘There’s A Whole Lot Of Heaven’ gaat het tempo weer een paar tandjes omhoog, om vervolgens tegen het eind van de plaat weer omlaag te gaan om rustig te eindigen; zoals de plaat begon.
Sing The Delta is een prachtig album. De kwaliteit van de composities, muzikanten en de zang van Iris DeMent is hoog. Ook wat aan de hoge kant is het aandeel van de piano als basis voor de liedjes. Alleen ‘The Night I Learned Not To Pray’ bevat gitaar en daar hoor je ook meteen hoe prettig de stem van DeMent daar bij past. Het is overigens met die piano ook een geweldig album, met mooie rustige nummers afgewisseld met meer uptempo liedjes. Acht jaar wachten is de moeite waard geweest!
.jpg)
Mike & the Mellotones - 1+1=3 Mike & The Mellotones zijn sinds 1993 enthousiaste vertolkers van de...
.jpg)
Andrea Schroeder - Blackbird De Duitse zangeres Andrea Schroeder bracht tot dusver alleen haar muziek...