.jpg)
2012-10-13
De geschiedenis van Magnum gaat terug tot in de seventies en zodoende mogen ze ondertussen ook wel als een gevestigde naam gezien worden. Voor de mensen die er nog niet zo bekend mee zijn, ze vallen in het straatje van een bekendere band als Journey. Magnum heeft er al een turbulente tijd op zitten, waarbij het een komen en gaan was van leden en ze zelfs even gestopt zijn. In 2001 hebben zanger Bob Catley en gitarist Tony Clarkin de draad weer opgepakt. Alsof ze nooit anders gedaan hebben, komen ze anno 2012 met album nummer zeventien aanzetten, genaamd On The Thirteenth Day. Ze hebben ook echt nooit anders gedaan en die ervaring is de kracht van Magnum.De vergelijking met Journey is overigens niet helemaal terecht. Dat zou de indruk wekken dat het Britse Magnum onderdoet voor hun Amerikaanse genregenoten, terwijl ze op hun eigen wijze heer en meester zijn in wat ze doen. Magnum laat een progressiever geluid horen, wat zich vertaalt in diverse experimentele uitstapjes en het feit dat de nummers allemaal ongeveer rond de vijf minuten klokken. Die tijd gaat veelal op aan instrumentale secties, waarbij het bijzonderlijk sterke samenspel te horen is. De vijf bandleden vertrouwen en vinden elkaar blindelings. Wat Magnum verder erg sterk maakt, is de wisselwerking tussen het duo Catley en Clarkin. Samen weten ze nummers te schrijven die van begin tot einde kloppen en barsten van de muzikaliteit. Dit is weer terug te horen in ‘Didn’t Like You Anyway’, waarbij het gitaarwerk van Clarkin en de stem Catley een duet aangaan. Dit heeft niks meer met vakmanschap te maken, dit is pure klasse.
Veel van dit soort jaren tachtig bands hebben nogal eens de neiging over te komen als “fout”. Magnum niet. Ze zijn heilig overtuigd van hun muziek en dat hoor je terug, ondanks dat ze al meer dan dertig jaar bezig zijn. De passie, de power, de pit, het zit er nog allemaal in. Het enige minpuntje is, dat ze dat enthousiasme allicht wat beter in toom hadden kunnen houden. Sommige nummers vallen al snel te vaak in herhaling, zoals het refrein van ‘So Let It Rain’.
Met On The Thirteenth Day bewijst Magnum ook in 2012 nog altijd bestaansrecht te hebben. In een tijd waar iedereen altijd het wiel maar altijd opnieuw probeert uit te vinden, is het soms fijn om een band te horen die gewoon trouw blijft aan het eigen geluid. Dat ze hier zelf ook van overtuigd zijn, bewijst het feit dat ze durven te openen met een track van ruim zeven minuten, te weten ‘All The Dreamers’. Van kop tot staart een kloppend plaatje, voor iedere dag, niet alleen de dertiende.
.jpg)
Anthony's Putsch - Anthony`s Putsch Anthony’s Putsch is de formatie rond en tevens de titel van het debuut van...
.jpg)
Mike & the Mellotones - 1+1=3 Mike & The Mellotones zijn sinds 1993 enthousiaste vertolkers van de...