De vraag bij zulke releases na een lange periode van afwezigheid is altijd: past de band en hun muziek nog wel in het huidige muzikale landschap en tijdsbeeld? Matchbox Twenty lijkt aan de ene kant concessies te willen doen (het dansbare ‘Put Your Hands Up’ en huidige single ‘She’s So Mean’, inclusief tenenkrommend slechte tekst), maar blijft bij een aantal nummers toch behoorlijk trouw aan hun oude sound, zoals in de best redelijke opener ‘Parade’.
De plaat wint aan kracht als de band niet te hard probeert actueel te klinken, zoals in het ingetogen ‘I Will’ dat een mooie toevoeging aan de bands repertoire vormt. Hier valt ook op dat Thomas als zanger een behoorlijke groei heeft doorgemaakt. De band heeft ook nog altijd gevoel voor melodie en weet hoe een degelijke popsong in elkaar steekt, maar toch twijfel ik aan de authenticiteit van een product als dit schijfje. Het klinkt allemaal behoorlijk gelikt en lijkt puur voor de massa te zijn gemaakt en voor een draak als ‘The Way’ zouden ze zich toch bijna moeten schamen.
Het album wordt enigszins gered door de best behoorlijke opener en een handjevol echt geslaagde songs verspreid over de rest van het album, maar de band weet je nergens echt te verrassen. Ik betwijfel ook of hier een nieuwe wereldhit op staat. Toch jammer voor een band die heeft bewezen wel de potentie te hebben om een goede popplaat te maken. Deze is helaas maar half geslaagd.
Leo Gstrein - Someday You`ll Be KingAls de naam Leo Gstrein een belletje doet rinkelen, kom je vast uit Den...
The Vaccines - Come Of Age Eind 2010 debuteerde de Londense band The Vaccines met de overrompelende...