Vooral de eerste helft van Shy Away is namelijk ronduit indrukwekkend. ‘Coming Back To Life’, titelnummer ‘Shy Away’ en het fenomenale ‘Killer Blows’ zijn van enorm hoog niveau en onderstrepen nog maar eens Carries met emotie doordrenkte stemgeluid en de sfeervolle, diepgaande arrangementen. Vooral ‘Killer Blows’ is, mede door de prachtige climax, ijzersterk. ‘Split Wide Open’ is qua muziekbeeld het buitenbeentje van het prachtige elftal dat Carrie ons voorschotelt. De schimmige elektrische gitaarklanken, die doen denken aan werk van Neil Young, en een gesproken tweede stem zorgen ook hier echter voor een kippenvelmomentje. Het toont eens te meer de veelzijdigheid van de Ier. ‘Reason To Run’ is het laatste échte hoogtepunt en begint in eerste instantie voorzichtig. Ook dit nummer weet zich na enkele minuten moeiteloos te scharen onder de parels die Shy Away rijk is. In principe zouden bijna alle nummers namelijk een plaatsje verdienen in deze recensie, simpelweg vanwege het feit dat Carrie het elk nummer weer voor elkaar weet te krijgen om ons te raken.
John Carrie klinkt zonder de aanvulling van zijn band vooral zeer intiem en is in zijn eentje, met alleen een akoestische gitaar op zak, eigenlijk nog spannender dan met zijn band. Zijn droefgeestige en karaktervolle stem krijgt nog meer ruimte om te floreren en het weet eenvoudigweg te raken. In folkmuziek is het namelijk, als in geen andere genre, de urgentie die de scheidslijn vormt tussen een middelmatige- of topplaat. Shy Away herbergt die urgentie als geen ander, heeft een ziel en snijdt door merg en been. Kortom, ook zijn eerste soloalbum verdient het om met gejubel ontvangen te worden. Topplaat!
Divine Fits - A Thing Called Divine FitsDe Amerikaanse band Divine Fits mag gerust een ‘indie-supergroep’ genoemd...
Evocation - Illusions Of Grandeur We zijn nog maar net bijgekomen van de demo compilatie Evoked From Demonic...