Inmiddels is de Amsterdamse singer-songwriter twee jaar en vele (solo)optredens verder. Hij heeft zijn sound hierdoor verder ontwikkeld. En op deze opvolger Happy Days is dat duidelijk te horen. Er zit meer variatie in de tempo’s van de songs en de liedjes zijn iets meer ingekleurd met andere instrumenten. Zo is daar heel spaarzaam een elektrische gitaar te horen, zijn de drums wat nadrukkelijker aanwezig en horen we zowaar een fluitsolo (is het een piccolo?) in ‘Pick My Battles’. Het maakt deze opvolger wat rijker dan het debuut.
Naast het bredere klankpalet is er nog een belangrijk verschil met het debuut. Hartog neemt dit keer namelijk de tijd om een aantal songs uit te bouwen. Ze leunen vaker op een zekere sfeer, die optimaal wordt opgerekt tot een song van soms ruim zes minuten. Op momenten doen die songs dan ineens denken aan Fink. Een goed voorbeeld is ‘Fall Into Place’.
Een van de charmes van het debuut was juist de compactheid, die hongerig maakte naar meer. De iets andere insteek van deze opvolger is daardoor even schakelen. Sommige songs hebben nu iets meer tijd nodig om zich volledig prijs te geven. Maar wie die tijd neemt, heeft opnieuw een prachtig album in handen.
Happy Days is dan ook opnieuw een fraai visitekaartje van een singer songwriter die een groot luisterend publiek verdient. Nachtegiel heeft hij laatst al gehad, een momentje in de ochtendshow van Giel zou een logische en verdiende volgende stap zijn. Het is hem meer dan gegund.
Zylver - Van VerreAls band kun je alleen al door een mooie vormgeving van je album flink...
Doe Maar - Versies / Limmen Tapes Doe Maar is met afstand de populairste band uit de Nederlandse...